και ήρθε ο θάνατος
…………………………………δεν την άκουσε κανείς
αλλά πλησίασε πολύ κοντά στο μικρόφωνο και ψιθύρισε
έβγαλε την μάσκα οξυγόνου και έστειλε ένα φιλί στα παιδιά
υπέροχη κυρία σαν πληγωμένος γλάρος που επιστρέφει στο φως του λιμανιού
παράξενα φρούτα κρέμονται στον αέρα – το λυκόφως απουσιάζει
ιδού το σπαθί ιδού το γάντι ιδού η κρυστάλλινη σφαίρα η μαγνητική δεξαμενή ψαριών και η σκοτεινή σπηλιά του παρελθόντος
….το υποβρύχιο κάτω από τις λαμπερές παλίρροιες
υπέροχη κυρία πόση αγάπη χωρά σε μια νιότη πόσα λάθη πόσα απογεύματα σπαταλημένα απαριθμώντας ευχές και όνειρα
….πως μυρίζουν τα ηλεκτρικά γιασεμιά
πόσοι σκληροί άνδρες πέθαναν σαν μοιραίοι τροβαδούροι με ένα χαμόγελο στα χείλη που είναι βαμμένα με ανθρώπινο αίμα
οι κραυγές στους δρόμους οι διαδηλώσεις που διαλύθηκαν κάτω από το ουράνιο τόξο της δύσης
….και τα ζοφερά εξωπραγματικά κτίρια
υπέροχη κυρία που φτερουγίζεις σαν άγγελος αγάπης
κυνηγέ πανέμορφων λιβελλούλων
υπέροχη κυρία πόσο αργά έρχεται στη ζωή μας η εμπειρία όταν όλα έχουν νόημα
όταν όλα είναι οργανωμένα σαν το τοπίο στα μάτια μας μόλις ξυπνάμε
και κλείνουμε τα παράθυρα
ή προσπαθούμε να παραγγείλουμε τις λέξεις του θεού σε ένα ποίημα
υπέροχη κυρία
είμαστε σαν τα πληγωμένα ζώα στο δάσος – τα μάτια μας αποζητούν αυτό που επιθυμούν
τι εύχεται αυτή η φωνή στον αέρα του φθινοπώρου
είμαστε το λαγωνικό ή το θήραμά;
διαλυόμαστε στο κρύο σκοτάδι του χρόνου
σαν κρυμμένα χαρτιά από μια τράπουλα τα χρόνια της νιότης μας
με δύο στροφές του κλειδιού έκλεισαν την πόρτα της κουζίνας
δεν μας δίνουν μαρμελάδα ή κερασόπιτα
ούτε αγάπη ούτε θάνατο
παρά μόνο αυτό το παράξενο φρούτο που σου αφήνει μια όξινη γεύση
[απόδοση : Βαρώνος Όρσον]
