Απόδοση στα ελληνικά Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
[ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΛΕΟΠΑΡΔΑΛΗ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ]
Μια μακριά γυριστή ουρά πάνω απ’ το κεφάλι,
κίτρινα και λευκά σχέδια
αντανακλούν το χιονισμένο βουνό.
Κοφτερά νύχια αστράφτουν σαν αστέρια,
και βρυχηθμοί στον αέρα ακούγονται σαν από θύελλα.
Θυμάμαι κάποια χρόνια πριν,
όταν βρέθηκα μπροστά στα γαλάζια μάτια του:
σαν φάροι φώτιζαν τον χώρο και τον χρόνο.
Εσύ, βασιλιά των ζώων, κοίταξε το βασίλειό σου:
τα άγρια γιακ είναι οι πιστοί και ανδρείοι στρατηγοί,
η θιβετιανή αντιλόπη είναι ο διορατικός σου υπουργός,
ο θιβετιανός άγριος γάιδαρος είναι ο άγιος Ερημίτης,
τα λευκόχειλα ελάφια είναι οι μοναχοί
που βλέπουν μέσα από την κόκκινη σκόνη.
Οι λύκοι μπορούν να οργανώνουνε στρατούς,
οι κουκουβάγιες είναι οι νυχτερινοί δολοφόνοι,
ο μαυρόλαιμος γερανός είναι εραστής πιστός.
Η καφέ αρκούδα είναι μάστορας του καμουφλάζ,
τα γεράκια έχουν υπό τον έλεγχό τους τον αέρα,
τα αγριοπούλια του χιονιού είναι τα πτηνά του Θεού.
Διέσχισα το Πρώτο Φαράγγι του Ποταμού Γιανγκτσέ,
τα τέσσερα μάτια μας κοιτάχτηκαν μεταξύ τους.
Χρόνια μετά και ακόμα θυμάμαι τη συγκίνηση της συνάντησης.
Γιατί δεν μπορώ να κρατήσω τα δάκρυά μου;
Επειδή εγώ είμαι φυλακισμένος στο χρόνο και το χώρο
ενώ εσύ θα είσαι παντοτινά ο βασιλιάς της ελευθερίας.
[ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΟΥ]
Το βαρύ χιόνι απέκλεισε το ορεινό πέρασμα.
Καλπάζουμε με άλογα μεταξύ Ουρανού και Γης.
Γέλια πάνω από τις ράχες τους ίπτανται στον αέρα.
Τα χείλη σου είναι κατακόκκινα σαν άγρια ρόδα,
τα μαλλιά μου είναι μαύρα σαν καπνός.
Συναντιόμαστε στις δυο όχθες του ποταμού,
κοιταζόμαστε μέσα από δυο κόσμους.
Ξαφνικά νιώθουμε μια ζάλη,
καθώς βιώνουμε αγάπη και μίσος σε μια στιγμή,
καθώς γευόμαστε χαρά και λύπη σε μια στιγμή,
το χιόνι και ο πάγος καρδιές έχουν που χτυπούν.
Με αυτόν τον τρόπο προχωράμε μαζί
και περνάμε μια ημέρα στη Χώρα του Χιονιού.
Από την ανατολή του ηλίου μέχρι τη δύση του.
Θα τελειώσει όταν ξυπνήσουμε,
και αυτή η ημέρα διαρκεί μια ολόκληρη ζωή.
[ΓΟΡΓΟΝΑ]
Περπατώ κρατώντας ένα τραυματισμένο ψάρι.
Αυτός ο κουβάς χωράει μόνο ένα ψάρι.
Πώς να τραυματίστηκε αυτό το ψάρι;
Θα ήθελα να μάθω την απάντηση.
Μόνο μια εξήγηση θα αποκαλύψει την αλήθεια.
Ταξίδεψα πέρα από οροσειρές, υδάτινα περάσματα,
Ταξίδεψα σε αιώνες, σε χιλιετηρίδες.
Οι μεγάλοι ποταμοί διασχίζουν βαθιές κοιλάδες.
Μια νύχτα έπεσα σε φουσκωμένα νερά.
Το ψάρι πήδηξε έξω από το δοχείο.
Απλά την κοίταγα καθώς έφευγε.
Οι άνθρωποι λένε πως είμαι ευγενικός.
Το ψάρι τώρα έγινε μια γοργόνα
με κορίτσια υπηρέτριες στο πλάι της.
Μια φθίνουσα σελήνη κάθεται στο κεφάλι μου.
Η γοργόνα αναδύεται στη σελήνη.
Μια στάλα μυρωδάτης δροσιάς πέφτει.
Απλώνω το χέρι να την πιάσω
κι άξαφνα κατάλαβα τη ζωή που ‘χει περάσει,
και τη ζωή που είναι να ‘ρθει.
[Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΧΟΡΟΣ ΤΗΣ ΛΥΠΗΣ]
Στέκεσαι στο κέντρο της σκηνής,
όλοι σπρώχνουν εσένα προς τη λύπη.
Από τα παρασκήνια, κάποιοι παίζουν την υπόκρουσηׄ
πίσω σου, κάποιοι χορεύουν στης κηδείας τη μουσική.
Στο κέντρο της σκηνής στέκεσαι και κλαις, μόνος.
Αυτή η σκηνή βρίσκεται στο κέντρο της ηπείρου της Ασίας,
και εσύ στο υψίπεδο του Παμίρ κλαίγοντας γοερά.
Άνθρωποι έρχονται από όλες τις κατευθύνσεις:
Ασιάτες παίζουν πένθιμα εμβατήρια για εσένα
και Ευρωπαίοι χορεύουν στο ρυθμό τους.
Ευχόμενος το θάνατο, στέκεσαι εκεί πέρα.
Είσαι το πιο συνηθισμένο πρόσωπο,
κι όμως κανείς δεν σε αφήνει σε ησυχία.
Τραγουδούν για εσένα, χορεύουνε για εσένα
για να συμβάλουν στη διαδικασία της λύπης σου.
Μέχρι να χάσεις όλες σου τις ελπίδες,
μέχρι από αυτόν τον κόσμο να αναχωρήσεις.
Θα θρηνήσουνε για λίγο και θα φύγουν
για να βρούνε την επόμενο επικήδειο.
[ΦΡΟΥΡΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΗΝ ΠΥΛΗ ΤΗΣ ΤΙΕΝΑΝΜΕΝ]
Πλήθος κόσμου σού χαμογελούν,
πλήθος κόσμου σε βγάζουν φωτογραφία.
Συναντάς σημαντικά πρόσωπα κάθε μέρα,
όλοι διασκεδάζουν γύρω σου,
αλλά κανείς τους δεν σε βλέπει.
Μέχρι να πεθάνεις, η θέση σου είναι
μπροστά από την Πύλη της Τιενανμέν,
με το πρόσωπο σου ανέκφραστο.
Κοιτάζοντας σε ζέστη ή σε κρύο προς
το Μνημείο των Ηρώων του Λαού
και στο πορτραίτο του προέδρου Μάο.
Οι φρουροί μπροστά την Πύλη της Τιενανμέν
κοιτάζουν προς τον κόσμο:
πλήθος άνδρες τρέχουν βιαστικά,
προχωρούν προς τη χαρά τους ή την λύπηׄ
πλήθος γυναίκες τρέχουν βιαστικά,
προχωρούν προς την αγάπη ή το μίσοςׄ
πλήθος σημαντικών προσώπων τρέχουν βιαστικά,
ενάρετοι ή ανόητοι, πιστοί ή άπιστοι.
Όλοι παίζουν ρόλους στην μεγάλη σκηνή
της Πλατείας της Τιενανμέν.
Και εσύ, φρουρός μπροστά στην Πύλη της Τιενανμέν, σκέφτεσαι:
«Παρακολουθώ ολάκερο τον κόσμο ήσυχα
μέσα στον αγέρα και κάτω από τα νέφη».
[ΔΥΟ ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΑΠΗΣ: ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΥΜΠΑΝ]
Σε κοιτώ μέσα στο Γαλαξιακό μας σύστημα,
στα τοπικά γαλαξιακά σμήνη, ή τα υπερσμήνη.
Βρίσκεσαι πίσω από το Γαλαξιακό μας σύστημα,
τα τοπικά γαλαξιακά σμήνη, ή τα υπερσμήνη.
Γράφουμε ερωτικές επιστολές χωρισμένοι από το Σμήνος της Παρθένου.
Γράφω επιστολές στο Γαλαξιακό μας σύστημα,
στα τοπικά γαλαξιακά σμήνη, ή τα υπερσμήνη.
Εσύ γράφεις επιστολές στον Γαλαξία της Ανδρομέδας,
στα τοπικά γαλαξιακά του σμήνη, ή τα υπερσμήνη.
Επικοινωνούμε στον απόμακρο έναστρο ουρανό,
ο οποίος είναι η θάλασσα, και τα ουράνια σώματα είναι οι βράχοι.
Θα περάσουν δυο εκατομμύρια χρόνια για αυτή την επιστολή
να μας φέρει κοντά μέσα στο φως.
Οι οικογένειές μας δεν θα γειτονέψουν παρά σε δυο δισεκατομμύρια χρόνια.
Γράφω επιστολές από τον σπειροειδή βραχίονα του Ωρίωνα,
από το γαλαξιακό μας σύστημα, τα τοπικά γαλαξιακά σμήνη,
ή τα υπερσμήνη.
Άνθρωποι γράφουν επιστολές από τους σπειροειδείς βραχίονες
του γαλαξία της Ανδρομέδας, του Κύκνου και του Τοξότη.
Είμαστε περικυκλωμένοι από σκοτεινή ύλη.
Ανάμεσά μας υπάρχει μια τεράστια μαύρη τρύπα.
Στροβιλιζόμαστε μέσα στη σκοτεινή ενέργεια,
και όλοι ψάχνουμε να βρούμε το κανάλι του χρόνου.
Έτσι όταν κοιτάξω πίσω μου, θα σε δω να χαμογελάς
από τα βάθη του Σύμπαντος.
[ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ ΛΕΥΚΟΣ ΚΥΚΝΟΣ]
Ένας δικέφαλος λευκός κύκνος έφτασε από δυο διευθύνσεις,
ο δικέφαλος λευκός κύκνος έφτασε μέσα στη νύχτα.
Ο δικέφαλος Λευκός Κύκνος σταμάτησε στο κεφάλι μου στη μέση της Ευρασίας.
Παρακολούθησε την ανατολή του ήλιου στα Ανατολικά και τη δύση στα Δυτικά.
Είπε: «Η Ασία είναι στα αριστερά και η Ευρώπη είναι στα δεξιά».
Ευδοκιμήσαμε ανάμεσα σε δυο ποτάμια.
Ο Λευκός Κύκνος με τα δυο κεφάλια πετούσε γύρω μου στον μαύρο νυχτερινό ουρανό.
Έκλεισα τα μάτια μου και μπήκε μέσα στο κορμί μου.
Και τώρα, ο δικέφαλος Λευκός Κύκνος πετάει προς τη μεριά μου από δυο διευθύνσεις.
[ΠΑΝΤΑ ΒΛΕΠΩ ΤΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΣΑΝ ΕΝΑ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΙ]
Η μητέρα ήρθε στο Πεκίνο να δει τον εγγονό της Κάο Γιουροφράσια,
της έδειξα την Κιενμέν και την Τιενανμέν,
την πήγα στη Χουχάι και στη Σιχαχάι.
Δεν είπε τίποτα.
Κάθε φορά που συναντούσαμε ένα κατάστημα ρούχων,
ήθελε να ρίξει μια κοντινή ματιά.
Η μητέρα είναι σαν όλες τις γυναίκες:
της αρέσουν τα όμορφα ρούχα.
Όμως αυτό δεν το ήξερα ποτέ.
Ήταν λες και είχα δει τη μητέρα μου
να μοιάζει σαν ένα δωδεκάχρονο κορίτσι.
Να τρέχει στους ανθισμένους λόφους
και να χαίρεται με ένα νέο φόρεμα.
Η γιαγιά πέθανε εκείνο το χρόνοׄ
από τότε, η μαμά δεν τολμούσε να παίρνει σε ρούχα.
Μεγάλωνε και τον μικρό μου θείο,
μεγάλωνε τον Κάο Σούι και την Κάο Ξι,
και μας έστειλε σχολείο με τα λεφτά από τα ρούχα.
Η Κάο Ξι έγινε δόκτωρ
στην Κινεζική Ακαδημία των Επιστημώνׄ
ο Κάο Σούι πήρε μεταπτυχιακό τίτλο
στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο του Πεκίνο.
Η μητέρα επιτέλους απαλλάχτηκε.
Ήταν εκεί και διάλεγε ένα φόρεμα
και δεν μπορούσα παρά να κλάψω.
Πάντα βλέπω τη μητέρα μου σαν ένα δωδεκάχρονο κορίτσι.
[ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ ΣΤΑ ΒΑΘΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΚΥΑΝΩΝ ΝΕΦΩΝ]
Στην αγκάλη του Ευωδιαστού Λόφου μες σε σύννεφα,
ο Ναός των Κυανών Νεφών είναι κρυμμένος
και εμείς χωνόμαστε ολοένα πιο βαθιά.
Μπαίνουμε από την ορεινή πύλη,
οι αυλές ξεδιπλώνονται στη σειρά.
Το μέλλον είναι στα αριστερά και το παρελθόν στα δεξιά.
Διασχίζουμε τον διάδρομο του χρόνου.
Το πέρασμα του χρόνου ανοίγει,
Κατευθείαν προς το κέντρο της Παγόδας των Πέντε διευθύνσεων.
Καθόμαστε στα νέφη
ακούγοντας τον ήχο απ’ τις καμπάνες και
ψέλνοντας σούτρα για την απουσία του χρόνου.
Εισερχόμαστε σε βαθύτερα Μάνταλα,
κοιμόμαστε μέσα στη κέντρο.
Ο ορίζοντας εποπτεύει το κοσμικό σύμπαν.
Στα όνειρα ενώνουμε το μέλλον με το παρελθόν
και, όταν ξυπνάμε, γνωρίζουμε τα πάντα.
[ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ 100.000 ΕΙΔΗ ΖΩΗΣ]
Άνθρωποι έρχονται από όλες τις διευθύνσεις
σαν ποταμοί που πλέουν πίσω στο Υψίπεδο,
σαν ψυχές που ανεβαίνουν στα άστρα.
Από την Κίνα, την Ινδία, την Περσία,
την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Ιουδαία,
την Ιερουσαλήμ και το Βαρανάσι.
Φτάσαμε και εμείς ήρεμοι.
Από το Ντουνχουάνγκ στη Βαβυλώνα και τη Σαμαρκάνδη.
φτάσαμε στην στρογγυλή κορυφή του θόλου.
Ψηλοί πέτρινοι πυλώνες έφταναν μέχρι τον ουρανό.
Εκείνοι μπήκαν μέσα από έξι πόρτες,
εμείς κατεβήκαμε από τον θόλο.
Οι Κινέζοι μιλούσαν για τον Κίτρινο Αυτοκράτορα στα Κινεζικάׄ
οι Έλληνες μιλούσαν για τον Δία στα Ελληνικάׄ
οι Ινδοί μιλούσαν για τον Ίνδρα στα Ινδικάׄ
οι Εβραίοι μιλούσαν για τον Ιεχωβά στα Εβραϊκάׄ
οι Αιγύπτιοι μιλούσαν για τον Ρα, το Θεό του Ήλιου, στα Αιγυπτιακάׄ
οι Πέρσες μιλούσαν για τον Μαρντούκ στα Περσικά.
Φιλονικούσαν διαρκώς.
Δεν καταλαβαίναμε τη γλώσσα τους,
αλλά ξέραμε τι ήταν αυτό που έλεγαν.
Διαβάσαμε τους στίχους για τον Πύργο της Βαβέλ:
λέξεις εναντίον ανθρώπων από όλο τον κόσμο.
Όλοι τους συγκλονίστηκαν
κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι.
Οι Σουμέριοι αγκάλιασαν τους Αρκάδεςׄ
η φυλή των Χουανγκντί χόρευαν με τη φυλή των Γιαντίׄ
οι Κρήτες έπαιζαν με τους Μυκηναίουςׄ
οι Δραβίδες τραγουδούσαν με τους Άριουςׄ
οι Ετρούσκοι τσούγκριζαν τα ποτήρια τους με τους Λατίνους.
Ήρθαν κοντά μας και χαιρετιστήκαμε δίνοντας τα χέρια.
Ο Αρχάγγελος Μετατρόν βγήκε μπροστά και τραγούδησε:
«Οι λέξεις είναι καλύτερες από 100.000 βιβλίαׄ
ένα δικό σας ποίημα είναι καλύτερο από 100.000 γλώσσεςׄ
ένα δικό σας όνειρο είναι καλύτερο από 100.000 είδη ζωής.
Εγώ είμαι ο Μίθρας, είμαι ο Μαϊτρέγια,
είμαι ο Αρχάγγελος Μετατρόν.»
Τα είδαμε όλα από τον θόλο.
Οι πυλώνες τριγύρω είχαν ένα φαλλικό σχήμαׄ
ο μαλακός μας θόλος ήταν μια μήτρα.
Ο Αρχάγγελος χρωμάτισε τον κύβο του Μετατρόν:
το μυστικό των πάντων βρισκότανε εν μέσω αυτών.
Άνθρωποι έτρεχαν καβάλα σε άλογα με δύο κεφάλια
για να πουν ο ένας στον άλλον για τους εαυτούς τους.
Από την Βαβυλώνα,
από την Τσανγκάν στο Λουογιάνγκ,
Πεκίνο, Ναντσίνγκ, Κιότο,
Ρώμη, Βυζάντιο, Μόσχα, Βιέννη, Βερολίνο,
Νέα Υόρκη, Λος Άντζελες,
Μάτσου Πίτσου και Τενοτστιτλάν.
Η μάζωξή μας ήταν καλύτερη από 100.000 συναθροίσεις.
Το κάθετι ξεκίνησε από εδώ,
και το κάθετι θα τελειώσει εδώ.
Επιτέλους θα δούμε τα παιδιά και τα εγγόνια μας
που είναι διασκορπισμένα σε όλον τον κόσμο.
(Επιλογή ποιημάτων από Τα Άνθη της Αυτοκρατορίας,
τρίγλωσση έκδοση Ιταλικά, Κινεζικά, Αγγλικά,
Fiori D’ Asia Editrice 2021)
artworks : Zhu Yi Yong
Ο Κάο Σούι (Cao Shui, ή Shawn Cao) γεννημένος στις 5 Ιουνίου 1982, είναι Κινέζος ποιητής, μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος και μεταφραστής. Το πραγματικό του όνομα είναι Cao Hongbo. Είναι αντιπροσωπευτική μορφή της Κινεζικής Σύγχρονης Λογοτεχνίας. Ηγείται του κινήματος «Μεγαλοποιητισμός». Στη δική του «Διακήρυξη του Μεγάλου Ποιήματος», στοχεύει να ενσωματώσει ιερούς και κοσμικούς πολιτισμούς, ανατολικούς και δυτικούς, αρχαίους και σύγχρονους, στην κινεζική λογοτεχνία. Το 2008, άφησε την εργασία του σε εφημερίδα και ταξίδεψε στο Θιβέτ και τη Σιντζιάνγκ, μέρη που θεωρεί το κέντρο τόσο της Ευρασίας όσο και του Κόσμου. Στο μυθιστόρημά του Το μυστικό του Ουρανού (τριλογία) περιγράφει όλη την εξέλιξη της ιστορίας του ανθρώπινου πολιτισμού. Τα πιο αξιόλογα έργα του περιλαμβάνουν το Έπος της Ευρασίας, το προαναφερόμενο Μυστικό του Ουρανού (τριλογία) και το Βασιλιάς Παγόνι (τηλεοπτική σειρά). Στα έργα του εξάγει στοιχεία από διάφορους αρχαίους πολιτισμούς, από τη Βαβυλώνα μέχρι δυτικά της Ιουδαίας, την Αίγυπτο, την Ελλάδα, από ανατολικά την Περσία, Ινδία, Κίνα, και χρησιμοποιεί αυτά τα στοιχεία για να κατασκευάσει μια νέα ανθρώπινη πατρίδα Ουτοπία, η οποία πάντα περιγράφεται ως Ευρασία, ή κορφή του Πύργου της Βαβέλ ή Ουράνια Όρη (Kunlun Mountains). Μέχρι τώρα έχει εκδώσει είκοσι βιβλία, ανάμεσά τους πέντε ποιητικές συλλογές, τρεις συλλογές δοκιμίων, δέκα μυθιστορήματα, τρεις μεταφράσεις, εκατό επεισόδια τηλεοπτικών σειρών και ταινιών. Έργα του έχουν μεταφραστεί σε είκοσι γλώσσες, όπως Αγγλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Γαλλικά, Γερμανικά, Πολωνικά, Ρωσικά, Αραβικά, κ.ά. Είναι μέλος της Ένωσης Συγγραφέων της Κίνας και του Παγκόσμιου Ποιητικού Κινήματος. Είναι επίσης αρχισυντάκτης του World Poetry και γενικός γραμματέας του Διεθνούς Φεστιβάλ Ποίησης του Boao. Σήμερα ζει στο Πεκίνο και εργάζεται ως επαγγελματίας συγγραφέας και σεναριογράφος.
