[καλύτερα να δίνεις σ όλους παρά να παίρνεις]
εδώ στο τέλος των χιλίων μυρίων δισταγμών
δύο άνθρωποι αντικρίζουν ο ένας τον άλλον
μένουν αμέτοχοι ο ένας στην ανάγκη του άλλου
πεδίο που ονομάζεται κοινωνική ισορροπία
γιατί θνητός θα πεί κάποιος που πεθαίνοντας
τον αγαπάς για πάντα
αναποφάσιστη νίκη η ματαίωση της πτώσης
και η αξιοπρέπεια της ανθρώπινης έκπτωσης
ό,τι ανακοινώθηκε ειπώθηκε γιορτάστηκε
επηρεάζει και καθορίζει τις συμπεριφορές μας
σε σπρώχνει η μοναξιά να θρηνήσεις όλα αυτά
που σε κάνουν ευτυχισμένο
κρατάμε σφικτά την ψυχή μας να αντέξει
αυτό που γίνεται καταστροφή και μαύρη ήττα
ο θάνατος του εμποράκου το κομμένο κεφάλι
που κλωτσάνε τα παιδιά κάτω στους κάμπους
κουρασμένα απ την αιμοβόρα φλόγα που καίει
στην καρδιά τους
για όσους έχουν ήδη πετάξει με τα φτερά
της συνείδησης διαγράφοντας μια πλήρη
περιστροφή σε έναν αδιάφορο ουρανό
δεν αφήνουν τίποτα απ τη ζωή τους στην τύχη
