[η θεωρία των τριών γεύσεων : γλυκό ξινό πικρό]
1.
κατά μήκος του μονοπατιού προς την κόλαση
γύρισα πίσω
μάλλον έχασα το δρόμο μου στα σκοτάδια
το μόνο που έβλεπα ήταν μονοπάτια
στενά επικίνδυνα μονοπάτια με λακκούβες
έτσι άφησα το σκοτάδι να στριμώξει τις μέρες μου
να εξαφανίσει τις αναμνήσεις
όλων των αδικιών που είχα διαπράξει στη ζωή μου
οι ενοχές ήταν το μόνο που είχα ως κατακεραυνωμένη συντροφιά
μια παγίδα στήθηκε – ένας ιστός της αράχνης περιστρεφόταν γύρω μου –
αν μου ήταν κατανοητές οι τρέλες που έζησα
πριν κλείσω τα μάτια μου στο τέλος του χρόνου,
θα ορκιζόμουν ό,τι ο απαγορευμένος καρπός της γνώσης είναι γλυκός στα ανθρώπινα χείλη
γι αυτό ακόμα και με ένα σώμα κατεστραμμένο και αδύναμο
συνεχίζεις να θέλεις να ζήσεις
2.
γράφω και περιγράφω όσα αισθάνομαι
ή όλα όσα ονειρευόμουν συνέχεια
αλλά με τη λύπη και την ταπείνωση
με την παραίτηση και την αθωότητα των φτωχών
τελικά η γραφή είναι ο Θεός που δεν μας χαρίζεται εύκολα
κατάπια κείμενα τα ρούφηξα τα εξαφάνισα
είμαι το αμέτρητο παιδί του πλήθους
των βιβλίων που διάβασα
θα μου πεις και τι κέρδισα; ό,τι διάβασα το διάβασα χωρίς άδεια
πίσω από την πλάτη του συγγραφέα
χωρίς να του εκφράσω ποτέ την ευγνωμοσύνη μου
3.
ζηλεύω τα άλογα γιατί όταν σκύβουν να πιουν νερό
ενώ ξεδιψούν απολαμβάνουν την θέα του ουρανού
να καθρεφτίζεται στα νερά του ποταμιού
