[αυτό που νιώθεις πέρα από τον κόσμο που γνωρίζεις]
σύντομα θα γίνω ένα σύννεφο καπνού ο καημένος
όλα θα μοιάζουν με ένα ακόμα θαύμα της φύσης
μεταφραστικό ναυάγιο η αφοσίωση μου για σένα
ένα πεταμένο τραπουλόχαρτο θα δείχνει όλους
τους δρόμους που έζησα σαν βομβαρδισμένα τοπία
τα έργα μου θα μνημονεύονται σαν τα ερείπια μου
καθώς υποτάχθηκα στην μοίρα του ανήμπορου
χρόνια και χρόνια μόνος έρημος και ασήμαντος
αχ γιασεμάκια μου όταν στης αρετής σου την οδό
πάντοτε στο παρά πέντε στην συνοικία αναργύρων
θα χάνω το τελευταίο λεωφορείο της γραμμής
141 που πέρασε μόλις λίγα λεπτά νωρίτερα
δεν πειράζει – ό,τι κόβεται στη μέση μένει ζωντανό
χρόνος μισός που θα πει φοβάμαι πως γέρασα πια
– έτσι ταξιδεύουμε έχοντας τον ουρανό σημάδι
για οδικό χάρτη – το πείσμα της καρδιάς μου
να κάνει γκελ γκελ αμάν ο καϊξής και να πηγαίνω
κόντρα στον ουράνιο αστερισμό του αιγόκερου
κομμένη γλώσσα με τα λόγια μου μετρημένες
οι συλλαβές που αγαπώ – όπου πηγαίνω και εσύ
εκεί πηγαίνεις – ο πρώτος έρωτας είναι το δελτίο
της αστυνομικής σου ταυτότητα που όσο και
και αν τσαλακωθεί με τα χρόνια
[ποιος σκοτίστηκε; όλα τσαλακώνονται κάποτε]
εντούτοις είσαι υποχρεωμένος να το κουβαλάς
μαζί σου συνεχώς για πιθανή εξακρίβωση
στοιχείων – κάθε στιγμή να ξέρεις ποιος είσαι
και από πού κατάγεσαι και τι κρύβεις στη καρδιά σου
