[πόσο υπέροχο είναι να μπορεί κανείς να αγαπάει]
τίποτα δε συγκρίνεται με την θέρμη των χεριών σου
τίποτα με το χρυσοπράσινο χρώμα των ματιών σου.
το σώμα μου γεμίζει με εσένα μέρες χρόνια αιώνες
τη νύχτα είσαι ο καθρέπτης του κορμιού και της ψυχής
η βιολετί λάμψη του φωτός όταν ο ήλιος μου καίει τα φτερά
η υγρασία της γης στα μυστηριακά εσωτερικά μου τοπία
η φωλιά από τις μασχάλες σου είναι το καταφύγιό μου
τα δάχτυλά σου ο σκορπιός που κεντρίζει το αίμα μου
όλη μου η χαρά βρίσκεται στο να νιώθω τη ζωή και τον
θάνατο να αναβλύζει από εσένα και να πλημμυρίζει όλα
τα μονοπάτια των νεύρων που με οδηγούν να σε αγαπώ
