[Ars Poetica]
Ποίηση λέω στους μαθητές μου,
είναι ένα ιδιοσυγκρασιακό ζήτημα. – ποίηση
είναι εκεί που είμαστε όλοι το ίδιο
(αν και είπε ένας μεγάλος ποιητής
«κάθε «εγώ» είναι ένα δραματικό «εμείς»)
σκάβοντας στις αχιβάδες της μνήμης
για το κέλυφος που κουμπώνει
αδειάζοντας το παροιμιώδες περίσσευμα μνήμης
ποίηση είναι αυτό που βρίσκεις κατά τύχη
στο χώμα στη γωνία του δρόμου
κρυφάκου στο δρόμο τους περαστικούς
δώσε σημασία στις λεπτομέρειες – ο μόνος τρόπος
για να φτάσεις από εδώ ως εκεί και πίσω πάλι.
ποίηση (και τώρα η φωνή μου ανεβαίνει)
δεν είναι όλα αγάπη ανάγκη για αγάπη
περίσσευμα, αγάπης παραίτηση απ την αγάπη
ποίηση (εδώ ακούω τον εαυτό μου πιο δυνατά)
είναι η ανθρώπινη φωνή της αλήθειας
είναι αυτό που πιστεύουμε
χωρίς να μας ενδιαφέρει τι σκέφτεται ο ένας για τον άλλον;
