[στα απόνερα ενός δύσκολου καιρού]
έχω ένα όνειρο
ένα βράδυ να νιώσω να γεμίζει
η χρυσή θήκη της καρδιάς μου
από τις στιγμές μιας αξέχαστης ημέρας
ο αέρας που αναπνέω
βαρύς και πυκνός σε χρώμα πορτοκαλιού
όπως ο ατμός της φωτιάς
νιώθω ραγισμένο το θόλο του ουρανού
βομβαρδισμένο από μια θειούχα ομίχλη
η θάλασσα τεμπελιάζει
ήρεμη σαν γκρίζα φώκια…
και ο αναδυόμενος ήλιος
σκορπάει χούφτες χρυσόσκονη
πάνω από την πόλη μου
καπνός χλωμός υψώνεται από το λιμάνι
νυχτώνει
αλλά η μέρα είναι μια ανεστραμμένη κλεψύδρα
και ο ήλιος μοιάζει μ ένα σκουπίδι από κόκκινο σίδερο
ο χρόνος είναι μια υδρορροή που παρασύρει
μαζί με τα βρομόνερα
τα εξατμισμένα όνειρά μου
