[έννοιες και εικόνες περασμένων εποχών]
σήμερα θα σου μιλήσω για τα παγόβουνα
που λιώνουν με εντελώς απρόβλεπτους ρυθμούς
και τη θάλασσα που κερδίζει από τη στεριά
κατά μέσο όρο 4,4 χιλιοστά τον χρόνο
τον άνεμο που σπάει τον βράχο και τον κάνει
χίλια κομμάτια να τον σκορπίσει στο αχανές
άπειρο εκεί που ακόμα και τα σύννεφα τελειώνουν
την αφρικανική σκόνη που μπορεί να ταξιδέψει
πάνω από 8.000 χλμ
και την τροπική βροχή και τον χρόνο
που μετατρέπεται σε κάτι μεγαλειώδες
όταν χρειάζεται να συγκρουστεί
με την κατακόρυφη διάτμηση των ανέμων
κάνω υπομονή με τη μαύρη θλίψη που απλώνεται
στην καρδιά μου που ό,τι και αν της τύχει
ονειρεύεται να ήταν αλλιώς τα πράγματα στη γη
και όπως όλα τα φυσικά φαινόμενα και αυτή
θέλει τον χρόνο της να συνηθίσει όλα αυτά που ζει
