[η χαρμολύπη που κρύβουν οι ξαφνικές συναντήσεις]
οι χίλιες ηλιαχτίδες στα βλέφαρα σου
αυτά τα μαλλιά που ασπρίζουν σαν χιόνια που λιώνουν
το άγνωστο τοπίο που ήσουν χτες για εμένα
η ελεημοσύνη της καρδιάς σου που ελπίζω σήμερα
σε εποχές που όλα μας προσπερνούν και μας κλέβουν
αχ αχ βουβές συμφωνικές μουσικές της στιγμής
να κρατάς τα κλειδιά για τη φυλακή μου
να κρατώ καθαρό το μέτωπο του μαρτυρίου μου
τίποτα δεν αγγίζει την τελειότητα των ονείρων μου
φτάνει ο εαυτός μου στα άκρα αλλά ανακατασκευάζει
το απόλυτο τοπίο της φυσικής σου ομορφιάς
και όταν ξυπνάω όλα τα άλλα μου φαίνονται ψέματα
