[ηφαιστειακό υλικό εξέρχεται απ την καρδιά μου]
μέσα στο μυαλό μου ζει κάτω από ένα ηφαίστειο
αυτή είναι η μισή ιστορία
η άλλη μισή είναι πως είμαι όλη μέρα μεθυσμένος
ένα κόκκινο φόρεμα κόντρα στο λευκό μου σακάκι
μερικά βρώμικα μπαρ και άγνωστες μου φάτσες
με κοιτάζουν με λύπηση σαν να είδαν εξωγήινο
κάνω ξεναγήσεις σε μια πόλη που δεν τη γνωρίζω
σε μια κόλαση που σιγοβράζει το αίμα της καρδιάς μου
αυτή φοράει ένα κόκκινο όμορφο φόρεμα
και εγώ ένα λευκό αρχοντικό κουστούμι – ιδρωμένο όμως
πίνω ξαναπίνω καπνίζω πούρο και με ένα δακτυλίδι καπνού
τη στεφανώνω για να την ηρεμήσω να πάψει μεταξύ μας
κάθε δικαιολογημένη και αδικαιολόγητη εχθρότητα
