[πράγματα που θα θελα πολύ να μπορούσα να τα αγοράσω]
μπορείς να μου πουλήσεις τον αέρα που περνά ανάμεσα
στα απαλά σου δάχτυλα
που χαϊδεύει πονηρά το πρόσωπό σου και ανακατεύει τα μαλλιά σου;
ίσως να μπορούσες να μου πουλήσεις τον ατίθασο άνεμο
που λυσσομανά μέσα σου
ή καλύτερα να μου πουλήσεις την καταιγίδα που είναι έτοιμη
να ξεσπάσει ανά πάσα στιγμή στη σκοτεινή πλευρά της καρδιάς σου
πως ζηλεύω τα σύννεφα που ταξιδεύουν στον εσωτερικό
ιδιωτικό σου
παράδεισο με τα τόσα στεφάνια από ρόδα και υάκινθους
με τόσα πολλά είδη πουλιών να κελαηδούν ερωτικά καλέσματα
και τι δε θα έδινα να τα αγοράσω όλα αυτά
και εσύ στροβιλίζεσαι και με προσπερνάς σαν μια πανέμορφη σπάνια
πεταλούδα που αν την αγγίξεις εξαφανίζεται
γιατί αν σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχει κανενός είδους αμαρτία
τότε είναι σίγουρο πως στη ζωή δεν ανήκει σε κανέναν κανείς
