[αυτό είναι το τέλος της διαδρομής – το τέλος του αθώου γέλιου και των άκακων ψεμάτων – η άκρη των εποχών που ελπίζαμε να πεθάνουμε]
πριν από λίγο καιρό ο κόσμος ήταν ένας ολάνθιστος κήπος γεμάτος αρώματα – ο άνθρωπος ήταν ένας απλός επισκέπτης – η πραγματικότητα ένα ώριμο γλυκό φρούτο – το μέλλον ένα μακρινό εξωτικό ταξίδι
πριν λίγο καιρό έτρεχε κρύο νερό από μια φυσική πηγή – ο καθαρός αέρας σκορπούσε όλες τις στεναχώριες – η βροχή πότιζε τα όνειρα και έκανε το απίθανο να ανθίσει και να μεγαλώσει
μέχρι πρόσφατα ο κόσμος ήταν εύφορος ο κόσμος ήταν απέραντος ο κόσμος ήταν ανθρώπινο και οι ωκεανοί του δεν εμπόδιζαν ούτε αποθάρρυναν τους ανθρώπους να αλλάξουν τόπο και χώρα για να ζήσουν
ήταν γεμάτος από πυκνά δάση κατοικημένα από λύκους μυθικά πλάσματα και μυστήρια – παντού υπήρχαν βοσκοί και κοπάδια ζώων που πρόσεχαν τα δώρα της φύσης
και οι άνθρωποι πρόσεχαν ο ένας τον άλλον χαιρόντουσαν με τις χαρές του άλλου μοιραζόντουσαν τις φουρτούνες και τα βάρη και απολάμβαναν ο ένας τη παρουσία του άλλου στη ζωή τους
πριν από λίγο καιρό υπήρχε μόνο μια ζωή για να ζήσεις και το ζεστό της χέρι έπεφτε σαν χάδι παρηγοριάς πάνω στα κεφάλια των ερωτευμένων των καταφρονεμένων και των πονεμένων ψυχών
πριν από λίγο καιρό το μέλλον του κόσμου ήταν απέραντο σαν ένα όνειρο που δεν μπορούσε κανείς μας να φανταστεί το δυστοπικό του τέλος
