1.
μόνο η σιωπή επιβραβεύει τη σιωπή. μόνο το τίποτα συμβάλλει στο τίποτα.
όλα τα υπόλοιπα με το έλεος της γραφής μπορούν να γίνουν ποίηση
2.
κανείς δεν μπορεί να σου πει από πού προέρχεται ένα ποίημα σε τι αναφέρεται ή σε τι χρησιμεύει – εξ αιτίας μου μαθαίνεις την εμπειρία μου για κάτι που συνέβη σε εμένα όχι όμως εξ αιτίας μου
3.
ο πραγματικός σκοπός ενός ποιήματος είναι να ξεπεράσει την αφήγηση να πάψει να λειτουργεί σαν λόγος αλλά σαν μια υπενθύμιση μιας ανοικτή πληγής – γράφεις με καμμένα δάκτυλα για την επαφή σου με τη φωτιά που σε γέμισε εγκαύματα
4.
ακόμα και μια σταγόνα βροχής που πέφτει μέσα στη νύχτα μπορεί να ουρλιάζει το όνομα κάποιου που η απουσία του μας στοιχειώνει
5.
ποίηση είναι μεγάλη τέχνη όταν φέρνεις προ εκπλήξεως και σε αμηχανία “αναγνωρισμένους” ποιητές με τον τρόπο που διαχειρίζεσαι τη λύπη σου
6.
η μόνη μεγάλη νίκη όσο γράφεις ένα ποίημα είναι να σου γεννηθεί η επιθυμία σου να γράψεις άλλο ένα ποίημα πιο αισιόδοξο απ το προηγούμενο
7.
να νιώθεις τη φλόγα μέσα σου αναμμένη να φωτίζει την εσωτερική σου ζωή να σκέφτεσαι αδιάκοπα να κάνεις μάγια και ταχυδακτυλουργικά κόλπα να χοροπηδάς σαν ένας σχοινοβάτης στον κόσμο των ιδεών – αυτό σημαίνει βλέπω τον κόσμο μέσα απ τις δικές μου πληγές
8.
να είσαι έτοιμος να επιτεθείς να αντικρούσεις να ανταγωνιστείς τον εαυτό σου αλλά κυρίως να είσαι διατεθειμένος να τον καταλάβεις
9.
η πιο γενναιόδωρη λέξη απ όλες στην ποίηση είναι η λέξη μνήμη – ένας πίδακας ευδαιμονίας μέσα στην αγωνιώδη φτώχεια της ανθρώπινης νοημοσύνης
10.
στην ποίηση οι λέξεις και οι ιδέες πετάνε μέσα σου σαν πολύχρωμες σπάνιες πεταλούδες και εσύ πρέπει να τις μαζέψεις προσεκτικά μία μία για να συνθέσεις το μωσαϊκό ενός κόσμου που θα μπορούσες να τον αγαπήσεις σαν το δικό σου δημιούργημα
