Έχω πολλούς λόγους να νιώθω μια εσωτερική και εξωτερική θλίψη, όπως κάθε άνθρωπος άλλωστε – αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να ζω με ελπίδα και να απολαμβάνω τη ζωή – Η ποίηση είναι μεγάλη παρηγοριά.
Θυμάμαι ένα ανώνυμο κινέζικο ποίημα, γραμμένο πριν από τρεις χιλιάδες πεντακόσια χρόνια: ένας βοσκός φροντίζει το κοπάδι μια βραδιά με έντονο κρύο, μακριά από τη γυναίκα του που είναι στο σπίτι και τη φαντάζεται δίπλα του στη φωτιά να ράβει. Ο τελευταίος στίχος λέει: «Ακούει τον ήχο του ψαλιδιού της κάτω από τη βαθιά νύχτα».
Το γεγονός ότι αυτό το ποίημα γράφτηκε πριν από τόσα χρόνια και εξακολουθεί να μας συγκινεί σημαίνει μέχρι σήμερα ότι υπάρχει ένας ανθρώπινος ιστός που είναι αδύνατο να σπάσει, μια ικανότητα να αναζητούμε την ομορφιά που είναι αδύνατο να εκμηδενιστεί.
[απόδοση : Β.Α.
artworks :Salman Khoshroo]
