Ι.
εγώ και εσύ
βάλαμε φωτιά στο νερό
καταστρέψαμε τη διαφάνειά του
έτσι ο άνθρωπος καίει
την κρυστάλλινη διαύγεια του κόσμου
και πυρπολεί τις σιωπές
είναι το ανθρώπινο τραύμα της φωτιάς
το βουητό μιας φωνής που ξεκινά
με σιωπή πριν να πεις οποιαδήποτε λέξη
που μπορεί να ανάψει πολλές φωτιές
II.
δεν υπάρχει λέξη πιο τρυφερή από μια άλλη
με τα χρόνια μαθαίνεις να σιωπάς
και ας φαίνεται πως συνεχίζουμε να μιλάμε
γεννιόμαστε χωρίς να λέμε πολλά λόγια
και με χίλια μισόλογα μεγαλώνουμε
αλλά ακόμα και όταν η ζωή μας είναι βουβή
υπάρχει μια ηδονική απόλαυση στη σιωπή
που φτάνει να δικαιολογήσει όλες τις σιωπές
[απόδοση : Β.Γ.]
