μ΄αυτή τη πίστη πως δήθεν κερδίσαμε
επί της ουσίας μια πατρίδα γκρεμισμένη
τέτοιο κακό δεν έχω ξαναδεί να ζηλεύω
ερωτευμένα ζευγαράκια που φιλιούνται
στο δρόμο και να μη τους καίγεται
καρφάκι για τη κοινή γνώμη
και τους καθοδηγητές της
– η ιστορία κοινή παρακαταθήκη
συνείδηση του αθώου ανθρώπου
εκεί που τελειώνει η αλήθεια αρχίζουν
τα μεγάλα λόγια – κι έζησαν αυτοί καλά
και εμείς καλύτερα
στις απλές χαρές της απέναντι πολυκατοικίας
ανάξιος ηδονοβλεψίας επειδή δεν με πιάνουν
τα χάπια για την αϋπνία και τη κατάθλιψη
με όλες μου τις ψυχικές αρρώστιες αγιάτρευτες
να περιφέρονται ο όμηρος ο λόρδος βύρωνας
και ο σολωμός με την επιτήρηση πολλών
δασκάλων του κατακλυσμού του γένους
σε κιτς παρέλαση στην υπό αναμόρφωση
οδό πανεπιστημίου και να ανεμίζουν σε άσφαλτο
μαύρη για αντίθεση κόκκινες σημαίες
σε πανηγύρι προσκύνημα με τη φιλαρμονική
να παίζει κι ενώ το δάσος του καιρού μας
να καίγεται από την απάθεια μου
σε βαθμό σικέ πρωταθλήματος γ’ εθνικής
να τεντώνω τα αυτιά μου μη χάσω ούτε λέξη
από τα μεγάφωνα και τις προεκλογικές ομιλίες
μαλάκα οπαδό σήμερα που με κατάντησαν
με ανύπαρκτο το εισόδημα να χαίρομαι
τον ηττημένο απ΄την άγνοια βίο μου