οι σκούρες και βαριές μπούκλες σου ρέουν
στις λευκές σου καμπύλες σαν ποτάμι
και στη φριζαρισμένη και σκοτεινή ροή τους απλώνω
τα φλογερά τριαντάφυλλα των φιλιών μου
καθώς ανοίγω τα δάκτυλα με τα χοντρά
δαχτυλίδια νιώθω το ανάλαφρο και παγωμένο
άγγιγμα του χεριού σου και ένα μακρύ ρίγος
σκάβει μέσα μου και με διαπερνά ως τα κόκαλα
στις χαοτικές και άγριες κόρες των ματιών σου
αστράφτει ένας αναστεναγμός
που εκπνέει και σκίζει το εσωτερικό σύμπαν μου
κι ενώ εγώ πεθαίνω εσύ διψασμένος
φαίνεσαι σαν ένα σκοτεινό και πεισματάρικο βαμπίρ
που γλεντάει με το πύρινο αίμα μου
[απόδοση : Β.Γ.
artwork: Carla Van De Puttelaar]
