Πως σχίζεται η ψυχή μου
τούτες τις ώρες
με απαλούς λυγμούς
σαν να ‘ναι
από παλιό χαρτί μεταξωτό
που μέσα του
χέρια ευλαβικά είχαν τυλίξει
άσπιλο νυφικό
με μνήμες
επιθαλάμιων τραγουδιών
στεφάνων, λευκών ανθέων
και μιας σταγόνας άλικης
από τα αίμα της θυσίας
Θα σ’ αγαπώ ακόμη κι όταν
όλα θάναι καμένα θρύψαλα
από φλόγα καθαρτήρια
που λυτρώνει
