(στο νησί θα σε πενθήσω, θα σε ξερωτευτώ, θα σ’ αγαπήσω μυστικά μοναχικά σπηλιά θαλάσσης
μαύρη μπλε θα γίνω από νωρίς ώσπου νυχτώνει, θα δω με γάτας μάτια την αλήθεια, όλοι οι
άνθρωποι είναι ένας άνθρωπος διαμελισμένος σε παρανυχίδες, τρίχες, συκώτι, καρδιά,
βλεφαρίδες, βλέννες, δάχτυλο μικρό, ρουθούνια και κάποτε νιώθεις ζωτικό όργανο κάποτε
ακαθαρσία κάποτε αγαπιέσαι με το αίμα κάποτε με το νερό αλλά πάντοτε θες δεν θες αγαπιέσαι)
Εκδοχή Πρώτη
Ύδωρ δεν ρέει αναίμακτα/Με έρανες Ρωγμές Άντρα/Νόησα Ύφαλο Χλοερό Το Άγγιγμά σου
Ανήμπορη εγώ
(από πάντα)
Να
Ανακόψω
Τον
Ομφάλιο
Λώρο σου
Ήμουνα
Και
Όσο αισθάνομαι όσο βαθαίνω
Τόσο ρηχός μού υφαντώνεται ο κόσμος
Όσο αναδύομαι όσο ανασαίνω
Τόσο οξυγόνο μού χαλαλά
Η πραγματικότητα
Που βάπτισαν οι εχθροί της αλήθειας
Πεζή
Πώς πεζή! Που πετώ
Πώς πεζή! Που έρπω
Πώς που κολυμπώ
Πώς που καλπάζω
Όλα να τ’ αντέξω όλα
Εκτός από αυτό
Εκδοχή δεύτερη
Έναν χρόνο μετά καινούργιος σπόρος
Λασποβλάστησε
Φοβάμαι μην κακοφορμίσει
Μπορεί αν τον κρύψω μες στην Ύδρα
Αυτός πραγματικά ν’ ανθίσει
Έναν χρόνο πριν
Περιφορά παραφορά πάνοπλη συμφορά
Δεν ξέρω τίποτα πια
Μόνο ρίχνω το βλέμμα μου όσο γίνεται μακριά
Να δω πέρα από μένα
Την ουρά κάποιας γοργόνας σοφής
(Ζει ο Μέγας Έρωτας; Ζει και Βασιλεύει!)
Ορφανό μου παιδί
Λέω στον καθρέφτη
Κι αρχίζουνε τα αίματα
πάλι
Εκδοχή τρίτη
Ψάχνω πατρίδα
Ψάχνω γη και να’ ναι σαν εμένα ξερή
Ψάχνω το δίκιο μου
Μελτέμι απότομο να με ξεμαλλιάσει
Κολλώ το κρεβάτι στο παράθυρο
Το πρωί ο ήλιος μού φιλά τις γάμπες
Θέλω τ’ απλά τα βατά τα νόστιμα τα κατανοητά
Θέλω ν’ ανοίξω μια πόρτα, να’ ναι λουλούδια γιασεμιά
Μέσα εσύ
Κι εσύ
Κι εσύ, μωρό μου θαλασσί
Να κοιταχτούμε σα να ήμαστε όλοι άνθρωπος ένας
Εσείς οι φλέβες οι αρτηρίες
Εγώ μια φλεγμονή σε σχήμα νησιού
Αγιάτρευτη
Ενυδράτωση
Και άλλες μικρές, αβλαβείς λεξιπλασίες που βρωμούν ταλεντοφαντασιεγώ
Ο χρόνος θα έχει καταργηθεί
Που λένε κι οι ποιητές (δε μου γαμιούνται κι οι ποιητές)
Τι μπανάλ ψέματα
Το πρωί όλες και όλοι για κατούρημα
Κι ύστερα πείνα δίψα προδοσία λεφτά καράβια δένουν φεύγουν ρυτίδες μαύροι κύκλοι κιλά
περιττά καυγάδες γεράματα θάνατοι ξενιτιές μαλακίες ψεύδη ζωτικά και ακριβές ρωγμές
τηλεφωνήματα στερήσεις σάλια πικρά και σπέρματα
Περπάτα, κούκλα μου, περπάτα
Στέρφα η πλάτη σου τώρα κι άλλα φτερά δε γεννιώνται
Βρες τρόπο να τους κοροϊδέψεις πως δεν πέθανες ακόμα
Όλους
Εσένα πρώτα
Μπλουμ
Βουτιά από ψηλά
Κι ό, τι γίνει
