σκύβοντας πάνω από τα κείμενα
σέρνετε αργά τον δείκτη του χεριού σας
στο λευκό περιθώριο ανάμεσα στις γραμμές
η τεντωμένη ρυτίδα ανάμεσα στα φρύδια καταγγέλλει
την προσπάθεια συγκέντρωσης
υπάρχουν εκεί συσσωρευμένοι
αιώνες ανάγνωσης επιμονής και προσοχής
που τα χείλη αναπαράγουν σιωπηλά
και με τρέμουλο τα γένια γεννούν μελωδίες
όταν έρθει το τέλος το δάχτυλο γυρίζει πίσω
και επιστρέφει στην αρχή
υπογραμμίζοντας ξανά το κείμενο προσεκτικά
κάνει μια παύση με δισταγμό το πρόσωπο παραμορφώνεται
καθώς επιστρέφει στην νεφελώδη κατανόηση
όπου διαβάζεις «αρνί» δεν είναι αρνί
τι να σημαίνει «αγαπητοί μου αδελφοί»;
τι να σημαίνει «αγαπάτε ο ένας τον άλλον»;
όπου γράφει «ιερωμένος» δεν είναι ιερωμένος
και το σιτάρι που έπεσε στη μέση του δρόμου
πατημένο από τα πουλιά και φαγωμένο από τα πουλιά
δεν ήταν ποτέ σιτάρι ούτε υπήρχαν πουλιά
ούτε πόδια που το πάτησαν ούτε καν
δρόμος δεν υπάρχει
το μυστήριο επιμένει σαγηνευτικό και πονηρό
ώστε βλέποντας κάποιοι δεν βλέπουν
και ακούγοντας κάποιοι δεν καταλαβαίνουν
τι ακριβώς ακούν
τι να σημαίνει γι αυτούς το ψωμί το κρασί
το ψάρι ο σκορπιός ή η στάχτη;
[απόδοση: Β.Γ.]
