- στην Ιαπωνία, υπάρχει ένα παραδοσιακό είδος ποίησης γνωστό ως 辞世, jisei ή ποίημα θανάτου – με καταγωγή από τον Βουδισμό τέτοια ποιήματα γράφονται από συγγραφείς συχνά σαμουράι ή μοναχούς καθώς πλησιάζουν τις τελευταίες τους μέρες – αυτά τα ποιήματα υπογραμμίζουν θέματα της ανθρώπινης ματαιότητας και του προσωρινού της ζωής έννοιες κεντρικές στον Βουδισμό Ζεν –
Κοίταξε ευθεία
τι βρίσκεται μπροστά σου;
αν το δεις τα πράγματα όπως είναι
δεν θα κάνεις ποτέ λάθος
Μπασούι Τοκούσο
Με άδεια χέρια μπήκα σε αυτόν τον κόσμο
ξυπόλητος τον αφήνω
έρχομαι, φεύγω –
δύο απλά γεγονότα
που απλώς μπλέχτηκαν μεταξύ τους
Κοζάν Ίκιο
Από τότε που ξεκίνησε ο χρόνος
μόνο οι νεκροί γνωρίζουν τι σημαίνει γαλήνη
η ζωή δεν είναι παρά ο ήχος απ το χιόνι που λιώνει
Γκεσού Σόκο
Μια ζωή σαράντα εννέα ετών χωράει σε ένα όνειρο
δεν ξέρω τι είναι η ζωή, ούτε ο θάνατος
χρόνο με το χρόνο όλα χωράνε στο όνειρο
και ο Παράδεισος και η Κόλαση έχουν μείνει πίσω μου
στέκομαι μπροστά στην φεγγαρόλουστη αυγή
σε ένα ουρανό χωρίς την ανάμνηση απτα σύννεφα
Ουεσούγκι Κένσιν
Το φεγγάρι κάνει τούμπες στο νερό
διαλύεται
και ρέει μακριά
Ριότα Οσίμα
Μια δροσοσταλίδα ήμουν που ήρθε και έφυγε
κάποτε κυβερνούσα την Οσάκα
κάποτε είδα αυτό το όνειρο των ονείρων
Τογιοτόμι Χιντεγιόσι
Αν αυτό το σώμα πεθάνει και ξαναπεθάνει εκατό φορές
αν τα κάτασπρα οστά που γίνονται σκόνη με ή χωρίς ίχνος ψυχής
η αταλάντευτη πορείας της καρδιάς μου προς τον θεό θα μπορούσε ποτέ να σβήσει;
Τζίονγκ Μονγκ-τζου
Ω νέοι άνθρωποι –
αν φοβάστε τον θάνατο
πεθαίνετε τώρα!
έχοντας πεθάνει μια φορά
δεν θα ξαναπεθάνεις
Χακουίν Εκάκου
Θάψε με όταν πεθάνω
κάτω από ένα βαρέλι κρασιού
σε μια ταβέρνα
με λίγη τύχη
το βαρέλι θα τρυπήσει
Μορίγια Σεν-αν
辞世とは
即ちまよひ
たゞ死なん
Jisei to wa
sunawachi mayoi
tada shinan
Ποιήματα θανάτου
μια απλή αυταπάτη –
ο θάνατος είναι θάνατος
Ζεν μοναχός Τόκο
[απόδοση : Β.Γ.]
