1.
όταν κλείνεις ένα βιβλίο κάνεις το νόημα του να αναδύεται όπως ο καπνός ενός τσιγάρου
2.
ο θάνατος κάνει βόλτες ανάμεσα στα γράμματα και τα σημεία στίξης
3.
το να συλλάβεις αυτό που λέγεται γραφή προϋποθέτει πρόσβαση στο πιο κρυφό σημείο του μυαλού σου μέσω του θάρρους να χάσεις τη ζωή σου και να πεθάνεις μακριά από όσους σε αγάπησαν
4.
η μοναξιά του αναγνώστη / είναι το αλφάβητο του κυνηγημένου ζώου / στο ξέφωτο του δάσους
5.
σαν τον ναυαγό που τον μπολιάζει το όνομα του πλοίου που βούλιαξε / μόνος στη μέση του ωκεανού / όπως στη ζωή και στον θάνατο και στην ανάγνωση του βιβλίου είσαι το ίδιο μόνος
6.
πώς μπορώ να πω αυτό που ξέρω με λέξεις που η σημασία τους όμως να είναι πολλαπλή σε έννοιες
7.
ανάμεσα στην πολύ ζεστή σάρκα του πραγματικού γεγονότος και στο κρύο δέρμα της έννοιας υπάρχει νόημα / όλα χωράνε μέσα σε ένα βιβλίο / αυτός είναι ο λόγος που ένα βιβλίο δεν είναι ποτέ πεπερασμένο σύνολο / παραμένει πάντα ταλαιπωρημένο πάντα διαθέσιμο και πάντα ανεξερεύνητο
8.
αν το γράψιμο δεν είναι παρά ένα ξεγύμνωμα του εαυτού σου προς τον άλλον μέσα σε μια ομολογία πρόθεσης χωρισμού αν είναι μόνο η απόλαυση του εαυτού του και η απόλαυση να γράφεις για χάρη του τότε η ανθρώπινη πλευρά του καλλιτέχνη αυτοκαταστρέφεται
9.
ο κόσμος υπάρχει γιατί υπάρχει ένα βιβλίο / κάθε βιβλίο είναι το έργο κάποιου άλλου βιβλίου / το βιβλίο πολλαπλασιάζεται σε πολλά βιβλία
10.
με τι αρχίζει ο κόσμος – με όραμα / και πως τελειώνει – με ανούσια λόγια
11.
σε πολλά μεταχειρισμένα βιβλία θα βρεις στην πρώτη σελίδα μια κόκκινη κορδέλα ίσως γιατί η πληγή σε κάθε ιστορία είναι χαραγμένη απ την αρχή της
12.
σιγά σιγά μερικά βιβλία αντί να τα τελειώνω με αποτελειώνουν
13.
δεν είσαι ποτέ ΕΔΩ όταν διαβάζεις αλλά ΑΛΛΟΥ – τι ονειρεύεσαι;
14.
το να είσαι ποιητής σημαίνει να ξέρεις να αφήνεις κατά μέρος τον λόγο. – να αφήνεις το ποίημα να μιλήσεις από μόνο του κάτι που μπορεί να το κάνει μόνο στη γραπτή του μορφή – το να αφήνεις τη γραφή σημαίνει να είσαι εκεί μόνο για να είσαι εσύ το πέρασμα να είσαι το αόρατο στοιχείο της εξέλιξής της: τα πάντα και τίποτα.
15.
για κάθε έργο ασήμαντο ή σπουδαίο ο συγγραφέας του είναι ταυτόχρονα τα πάντα και το τίποτα
