Search
Close this search box.

Διαβάζουμε Ζούμε Ονειρευόμαστε

Διαβάζουμε Ζούμε Ονειρευόμαστε

[Τέχνη Είναι ο Διάβολος, αγαπητέ Φράνσις]

– Μπορείς να πεις ότι ζω σε μια επιχρυσωμένη αθλιότητα, αγαπημένη του φράση.

«Ποια σημασία είχε για σας η κραυγή; Ερχόμαστε και φεύγουμε από τη ζωή με μια κραυγή και ίσως η αγάπη να είναι απλώς η κουνουπιέρα μεταξύ του φόβου της ζωής και του φόβου του θανάτου. Αυτό υπήρξε και η ύψιστη εμμονή μου. Οι άντρες που ζωγράφισα βρίσκονταν όλοι σε οριακές καταστάσεις, η κραυγή είναι η καταγραφή του πόνου και της οδύνης τους. Τα ζώα ουρλιάζουν όταν φοβούνται, όταν πονούν, το ίδιο κάνουν και τα παιδιά. Αλλά οι άντρες είναι συγκρατημένοι, σχεδόν πάντοτε συνεσταλμένοι. Δεν κλαίνε εύκολα, παρα μόνο σε καταστάσεις ακραίου πόνου. Η κραυγή είναι, ίσως, το πιο ισχυρό και άμεσο σύμβολο της ανθρώπινης κατάστασης».

– Ο διάβολος κρύβεται παντού

Ο Φράνσις Μπέηκον αγαπούσε τις ταυρομαχίες, το μποξ και το βίαιο σεξ.

Ήπιε ποταμούς κρασιού και σαμπάνιας και η φιλοδοξία του ήταν να ζωγραφίσει έναν πίνακα όπου η εικόνα της ματωμένης σάρκας θα ήταν τόσο ελκυστική όσο ένα ηλιοβασίλεμα του Μονέ. θεωρείται μια από τις σημαντικότερες καλλιτεχνικές μορφές του 20ου αιώνα.

Aγγλο-ιρλανδός ζωγράφος γνωστός για, τις τολμηρά λιτές, γραφικές και συχνά βασανιστικές εικόνες του.

Άρχισε τη ζωγραφική κατά τη διάρκεια της πρόωρης δεκαετίας του ’20.

Aρχικά εργάστηκε ως διακοσμητής και σχεδιαστής επίπλων.

Παραδέχθηκε ότι η καριέρα του καθυστέρησε, επειδή είχε περάσει μεγάλο χρονικό διάστημα ψάχνοντας για ένα θέμα το οποίο να διατηρήσει το ενδιαφέρον του.

H φήμη του  ως ιδιαίτερα ζοφερή, παγκοσμίως γνωστή, ως χρονικογράφος της ανθρώπινης κατάστασης.

–  σαν παιδί μένω άφωνος απ΄ένα κόσμο θλιμένο

Ο Φράνσις ήταν το δεύτερο παιδί -ανάμεσα σε 5 παιδια- του ταγματάρχη του βρετανικού στρατού και της κατά είκοσι χρόνια νεότερης συζύγου του .

Ο πατέρας του, απόγονος του ελισαβετιανού φιλοσόφου σερ Φράνσις Μπέικον, δεν διακρινόταν για την ευγένεια του χαρακτήρα του. Στην Ιρλανδία διέπρεψε ως εκπαιδευτής αλόγων κούρσας. Αυταρχικός, δύστροπος και πουριτανός, μαστίγωνε τα παιδιά του με το καμτσίκι των αλόγων για να τα συνετίσει. Του ήταν δύσκολο να αντέξει την παρουσία και τη συμπεριφορά ενός φιλάσθενου παιδιού όπως ο Φράνσις -έπασχε από άσθμα- που, επιπλέον, είχε και καλλιτεχνικές ανησυχίες.

Αποκορύφωμα της κακής σχέσης πατέρα-γιου  η στιγμή που τον τσάκωσε μπροστά στον καθρέφτη να προβάρει τα εσώρουχα της μητέρας .

Η νταντά που τον φρόντιζε σε πολύ τρυφερή ηλικία, όταν έλειπαν οι γονείς του, προκειμένου να κάνει έρωτα με τον φίλο της, τον κλείδωνε ώρες ατελείωτες σε ένα σκοτεινό ντουλάπι, όπου έκλαιγε μέχρι να χάσει τη φωνή του.

Ο Φράνσις εκδιώκεται σιωπηλά από την οικογένεια και μεταφέρεται στο  Βερολίνο, αλλά και στο Παρίσι.

–  Όταν Πονώ ζωγραφίζω

Ρευστές φιγούρες, τεμαχισμένα σώματα, παραμορφωμένα πρόσωπα, απόκοσμα, διφορούμενα πλάσματα που δεν ξέρεις αν κραυγάζουν από ηδονή ή από την ανάμνηση μιας προαιώνιας, βαθιάς οδύνης.

Παρά τον έκλυτο βίο, τα ατελείωτα ξενύχτια και τον αλκοολισμό  ο Μπέικον δεν ζωγράφιζε ποτέ πιωμένος. Έπιανε το πινέλο νωρίς το πρωί, με καθαρό μυαλό. Το μόνο έργο που ολοκλήρωσε ανάμεσα σε μεθύσια ήταν η Σπουδή για φιγούρες της σταύρωσης, το 1944.

Η εμμονή του με τη σάρκα σε οποιαδήποτε μορφή ήταν παροιμιώδης

Η Μάργκαρετ Θάτσερ τον έκανε γνωστό με την ονομασία “ο άνθρωπος που ζωγραφίζει τις φρικτές εικόνες».

Η έφεσή του στις τέχνες θα εκφραστεί αρχικά μέσα από τον σχεδιασμό επίπλων, ενώ η ιδέα να γίνει ζωγράφος γίνεται απόφαση αργότερα, όταν θα βρεθεί μπροστά στους πίνακες της έκθεσης του Πικάσο.

Το έργο, που τον συντάραξε «Η σφαγή των αθώων» του Πουσέν.

Η αγαπημένη του μορφή στα έργα του ήταν τα τρίπτυχα δηλαδή 3 πινάκες στη σειρά με ίδιο θέμα ζωγραφισμένο από άλλη οπτική.

– ο διάβολος κάτω από τη σάρκα

Ο Βρετανός ζωγράφος είναι ίσως από τους ελάχιστους καλλιτέχνες που οι χυμοί της ζωής και κάθε ρήγμα στον ψυχισμό τους μετουσιώθηκαν σε υψηλής ποιότητας τέχνη.

«Η δουλειά μου είναι σαν ημερολόγιο», , το πάθος του για τον τζόγο, τα ηδονοθηρικά ταξίδια του στην Ταγγέρη, τις θυελλώδεις ερωτικές του σχέσεις με τον πρώην πιλότο της RAF Πίτερ Λέισι, που αυτοκτόνησε πίνοντας στην Ταγγέρη, τη διάσημη σχέση του με τον Τζορτζ Ντάιερ, που επίσης αυτοκτόνησε με χάπια στο Παρίσι, και την τελευταία ιδιόμορφη συνύπαρξη του ζωγράφου με τον μετέπειτα κληρονόμο της περιουσίας του Τζον Έντουαρντς.

Ερωτευόταν  προβληματικές προσωπικότητες, αλλα για κάποιους δεν αγάπησε κανέναν πέρα απο τη ζωγραφική του

Ο πιλότος Πίτερ Λέισι τον κατηγορούσε ότι του κατέστρεψε τη ζωή. Η τελευταία συνάντησή τους ήταν στην Ταγγέρη, όπου ο Λέισι ζούσε παίζοντας πιάνο στο Dean’s Bar. Σε μια  έκρηξη ζήλιας, ο Λέισι έσπασε μέχρι και το τελευταίο αντικείμενο του σπιτιού, όταν βρήκε τον ζωγράφο στο κρεβάτι με έναν νεαρό Άραβα.

– κι ο θάνατος είναι πειρασμός

Δέκα χρόνια αργότερα, ένα παρόμοιο δράμα με τον Τζορτζ Ντάιερ. Ο όμορφος μικροαπατεώνας από το Ιστ Εντ, γνωρίστηκε με τον Μπέικον όταν μπήκε στο σπίτι του να τον ληστέψει, αυτοκτόνησε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους στο Παρίσι – την ώρα που η Γαλλία υποδεχόταν στο Grand Palais την έκθεση του ζωγράφου, με πηγή έμπνευσης  τον αυτόχειρα Ντάιερ.

Το 1973 ο ζωγράφος θα εκφράσει την οδύνη του για τον χαμό του Ντάιερ με το έργο«Μαύρο Τρίπτυχο». Σε αυτό θα απεικονίσει τις τελευταίες επώδυνες ώρες του Ντάιερ στο παρισινό ξενοδοχείο. Αρχικά, τη στιγμή που ξερνάει γυμνός στον νιπτήρα, στη συνέχεια ενώ διασχίζει διαλυμένος το δωμάτιο και, τέλος, όταν αφήνει την τελευταία του πνοή γερμένος στη λεκάνη της τουαλέτας.

 – Επιθυμώ να πεθάνω γρήγορα, σχεδόν ακαριαία

Ο άνθρωπος που αγαπούσε τη νίκη και φοβόταν τα γηρατειά κάποτε λύγισε. Στην τελευταία του συνέντευξητο 1992, στο ερώτημα «πώς θα θέλατε να πεθάνετε;» απάντησε αμέσως «γρήγορα». Ακόμα και τότε, όμως, δεν είχε χάσει το πάθος για τη ζωή

Ο Μπέικον μάς αποχαιρετήσε οριστικά από ένα ταπεινό νοσοκομείο της Μαδρίτης σε ηλικία 82 ετών

Το περίφημο στούντιο του καλλιτέχνη στο Σάουθ Κένσινγκτον,φθαρμένα πινέλα και μισοτελειωμένα ή σκισμένα με μαχαίρι αριστουργήματα, μαζί με κάλτσες βουτηγμένες στο χρώμα και φωτογραφίες γυμνών αντρών.Το χαοτικό ατελιέ εγκαταστάθηκε αυτούσιο  στην γκαλερί Hugh Lane.

More Interesting Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Subscribe to My Newsletter

Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!