Κατέβηκα πρώτος από τη νταλίκα, να προσφέρω χέρι βοηθείας στην Άννα-Μαρία η οποία χαιρετούσε ακόμη τον οδηγό, με μια σφιχτή αγκαλιά. Στις έξι το πρωί βρεθήκαμε σε έναν επαρχιακό δρόμο κάπου εκεί ανάμεσα σε Τόντι και Τέρνι, να συνεχίσουμε για την Ασίζι, όπου το βραδάκι θα ακούγαμε τον Άλεν Γκίνζμπεργκ να απαγγέλει. Νάμαστε λοιπόν να περπατάμε στην άκρη του δρόμου για να ζεσταθούμε, άγιο Φεβρουάριο μήνα του 1976. «Μου σηκώθηκαν οι ρόγες απ’ την παγωνιά», την ακούω να λέει. Σταματήσαμε το βηματισμό κι η Άννα-Μαρία άνοιξε το εσκιμό στο ύψος του στήθους και μου πρόταξε τα βυζάκια της. Πράγματι, οι θηλές της, τεράστιες και μαύρες είχαν τσιτωθεί κι έσκυψα να τις ρουφήξω χωρίς δεύτερη σκέψη, εκεί στην άκρη του επαρχιακού δρόμου που άρχιζε ο αγρός μέσα στην πάχνη. Το γεγονός πως στη Ρώμη η Άννα Μαρία έβγαινε με τον κολλητό μου το Χρήστο κι εγώ με την κολλητή της τη Μαρίζα, δεν μας πτόησε καθόλου.
Τα τελευταία χρόνια κρίνω τα βιβλία από τα όνειρα που μου προκαλούν το βράδυ, αν αναστατώνουν τον ύπνο μου σημαίνει πως αξίζουν. Αν με κάνουν να ονειρεύομαι. Κλείνοντας το PDF της «Σχεδίας» ονειρεύτηκα πως χόρευα με το αγαπημένο μου τραγούδι του Μάρκο Βαμβακάρη «Τα ματόκλαδά σου λάμπουν/σαν τα λούλουδα του κάμπου». Στο όνειρο τα ματόκλαδα έγιναν βυζάκια- τα βυζάκια της Μαριέτας από ένα ποίημα του Φράνκο Λόι. Κι όλα τα σκέπασε η πάχνη. Την Άννα-Μαρία από το Λέτσε που μεταξύ των άλλων μου έμαθε να κλέβω βιβλία από τα βιβλιοπωλεία. Όποιος δεν έκλεψε ένα βιβλίο στη ζωή του δεν μπορεί να δηλώνει αναγνώστης…
Το 1973 είχα κάνει το πρώτο μου ταξίδι με οτοστόπ από τη Νάπολη στη Ρώμη για να ακούσω τους Τζέθρο Ταλ στο Παλαέουρ. Είχαμε προλάβει να δούμε στο αμφιθέατρο στην Αμερικάνικη Βάση, τον Έλτον Τζον και τους Ντιπ Περπλ στην παγκόσμια περιοδεία του «Made in Japan», και αφού καταστρέψαμε το στάδιο, η Νάπολη είχε αποκλεισθεί από το χάρτη των τουρνέ. Γι’ αυτό το λόγο αναγκάστηκα να πάρω μεταγραφή για το πανεπιστήμιο της Σαπιέντσα, για να βλέπω τα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Κατάφερα να αγοράσω τον πρώτο μου υπνόσακο μαζί με το δισάκι κάποια Κυριακή από την Πόρτα Πορτέζε το 1974, πριν τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα, Κέρκυρα, Παξοί, Μύκονος, Σκιάθος…Το Καλοκαίρι που οι Τούρκοι κατέλαβαν τη μισή Κύπρο κι ο Καραμανλής μας έβγαλε από το ΝΑΤΟ, μόλις έπεσε η Χούντα των Συνταγματαρχών.
Τελευταίο ταξίδι με οτοστόπ τον Σεπτέμβριο του 1981, από τη Ρώμη στο Μιλάνο, να προσκυνήσω τη σωρό του Μοντάλε, που την είχαν εκθέσει σε δημόσιο προσκύνημα. Ίσα που πρόλαβα να σταθώ μπροστά του ένα λεπτό. Ευχαριστώ τον Paolo Colavero, και τον Massimiliano Mandorlo, που μου πρόσφεραν αυτά τα όνειρα θαμμένα κάπου βαθιά στη μνήμη μου, και θα τους ήθελα μαζί μου στο επόμενο ταξίδι coast to coast που όλο το αναβάλω. Να διασχίσουμε με τη μαγική του σχεδία τη Rout 66.
Ammiraglia di tutte le zattere, di Paolo Colavero (Autore), Massimiliano Mandorlo (Autore) drBestia (Illustratore), Musicaos, 2023
