Search
Close this search box.

Διαβάζουμε Ζούμε Ονειρευόμαστε

Διαβάζουμε Ζούμε Ονειρευόμαστε

[το ποίημα ως η μόνη εναντίωση στο κενό] του Μίροσλαβ Χόλουμπ

παρ’ όλον ότι ένα ποίημα γεννιέται όταν δεν μένει τίποτ’ άλλο να γίνει, παρ’ όλον ότι ένα ποίημα είναι μια τελευταία προσπάθεια να μπει κάποια τάξη όταν δεν μπορεί κανείς να υποφέρει άλλο την αταξία, παρ’ όλο ότι χρειαζόμαστε τους ποιητές πιο πολύ όταν χρειαζόμαστε επίσης πιο πολύ την ελευθερία, την βιταμίνη C, τις επικοινωνίες, τους νόμους και τη θεραπεία της υπέρτασης,
παρ’ όλον ότι το να ’σαι καλλιτέχνης σημαίνει αποτυχία, και τέχνη σημαίνει αφοσίωση στην αποτυχία, όπως λέει ο Σάμουελ Μπέκετ, ένα ποίημα δεν είναι απ’ τα τελευταία αλλά από τα πρώτα πράγματα του ανθρώπου…είναι το μοναδικό σπαθί κι ασπίδα:

γιατί σαν αρχή και σαν ουσία δεν στρέφεται εναντίον τυράννων, εναντίον αυτοκινήτων, εναντίον της παραφροσύνης και του καρκίνου και των πυλών του θανάτου αλλά εναντίον εκείνου που υπάρχει ανέκαθεν μέσα κι έξω, ανέκαθεν μπροστά, πίσω κι ανάμεσα, ανέκαθεν μαζί μας και εναντίον μας.

στρέφεται εναντίον του κενού. ένα ποίημα είναι ύπαρξη ενάντια στο κενό. σ’ αντίθεση προς το πρωταρχικό και το δευτερογενές κενό…

και το κενό είναι μέγιστο εκεί που υπήρξε μάλλον παρά εκεί που δεν υπήρξε ποτέ ο άνθρωπος. Το αστρικό διάστημα δεν είναι κενό, δεν υπάρχει όμως χειρότερο κενό από ένα ερειπωμένο σπίτι.

ή μια σκέψη που δεν κατάληξε πουθενά.

παρατηρώντας τ’ αστέρια νιώθουμε ένα κενό που δεν είναι δικό τους.

artwork : Tomasz Gudzowaty

More Interesting Posts

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Subscribe to My Newsletter

Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!