[ΤΡΑΝΟΣ ΧΟΡΟΣ] του Ευθύμη Λέντζα

Μια ανηφόρα η χαρά προς την Αβδέλλα.
Να ‘ναι το σύννεφο για το βουνό κορδέλα κόκκινη
και να χανόμαστε στις φτέρες κάθε απόγευμα.
Όχι πολύ μακριά. Γύρω απ’ τον πλάτανο
η Έλλη απ’ την Αγγλία – στον άλλο κόσμο τα σκυλιά της
η Έφη από τα Τρίκαλα με μια μικρούλα Κωνσταντίνα.
Μέρα τη μέρα πέρασαν κοντά είκοσι χρόνια.
Απ’ το πρωί σερβίροντας ο Μάρκου στον Μπαρμπέρη
απ’ το πρωί δίχως ανάπαυση η ομορφιά στα έλατα.
Απ’ άκρη σε άκρη της Ελλάδας τα παιδιά
ομίχλη σκέπασμα βαρύ η κόκκινη βελέντζα.
Μπήκαμε όλοι στο χορό και πότε βγήκαμε δεν ξέρω.
Κάποιος μας άφησε νωρίς – μαύρο μαντήλι η μάνα του.
Είπαμε ναι με μια φωνή κοιτάζοντας τον ουρανό
είπαμε ναι πιασμένοι χέρι – χέρι.