βαριέμαι να πλύνω το πρόσωπό μου
να βουρτσίσω τα μαλλιά μου
“τεμπελιάζω” καρφμένος γύρω από ένα μέρος –
δεν υπάρχει κανένας να νοιάζεται
τίποτα άλλο εκτός από κοτρόνες και δέντρα
τίποτα άλλο εκτός από ξύλο και πέτρα
ω Θεέ μου είναι σκέτη κόλαση να είσαι
μόνος μόνος και πάλι μόνος
χιονισμένες βουνοκορφές και βαθιές χαράδρες
νιώθω φυλακισμένος μέσα σε ένα δαχτυλίδι
νιώθω σαν να ήμουν
το μόνο ζωντανό πράγμα
σε όλη αυτή τη μαυρισμένη γη
και έτσι παγώνω και συρρικνώνομαι
σκύβοντας δίπλα στη φωτιά μου να ζεσταθώ
ακούω τις σκέψεις που σκέφτομαι
σκέφτομαι όλα όσα μου λείπουν –
τα αγόρια που ήξερα
τα κορίτσια που φιλούσα
τα χρήματα που εξανέμισα
τα μπαρ που συνήθιζα να με στοιχειώνουν
τα τυχερά παιγνίδια και τα κόλπα
τις μπύρες που δεν καταδέχτηκα
(μακάρι να τα είχα τώρα όλα αυτά)
μέρα με τη μέρα τα ίδια
μόνο κάθε φορά λίγο πιο χειρότερα
δεν υπάρχει κανείς να μου γκρινιάζει ή να με κατηγορήσει —
ω τι στοργική κατάρα!
ω πως φοβάμαι τη νύχτα
στοιχειωμένη από ανώνυμες παρουσίες
τρέμω μια φωνή που ζητωκραυγάζει
και ένα χέρι που κολλάει στον ώμο μου!
όλα αχνά σαν να φωτίζονται από τα αστέρια
οι φωνές έρχονται στη σειρά
φωνές φαντασμάτων από μακριά
όχι από αυτόν τον κόσμο – τον κόσμο μου
ζω στον αργαλειό του οποίου τη σαΐτα ψηλαφίζω
λέξεις στο υφάδι των οποίων ακούω απειλές
ανυπομονώντας τη συγκίνηση της ελπίδας
είναι τρομερή η ανατριχίλα του φόβου
σκέφτομαι δυνατά
πιστεύω ότι αυτό είναι κακό σημάδι
(το χιόνι είναι σαν σάβανο) –
ίσως να τρελαίνομαι
λένε! δε θα ήταν δύσκολο να συμβεί
αυτή η απαίσια σιωπή που σε αγκαλιάζει
και σε πνίγει είναι λόγος αρκετά σοβαρός
για να κάνει έναν άντρα να πάει στα «καλά» του
δεν υπάρχει τίποτα να κάνουμε
δεν μπορώ να κοιμηθώ τη νύχτα
δεν είναι περίεργο που είμαι τόσο ωχρός
πρόκειται για έναν φιλικό αγώνα με τον χρόνο!
ο θόρυβος και η βιασύνη της διαμάχης
και η λάμψη μιας αίθουσας γεμάτης μουσική
ένα πλήθος μια πόλη μια ζωή –
θεέ μου πόσο πολύ μου έχουν λείψει
ορίστε έχω αρκετά μέτρα καλώδιο!
προετοιμάσου και παίξε το παιχνίδι!
αλλά ομολόγησε το – είναι απαίσια σκληρό –
μέρα με τη μέρα τα ίδια
(το έχω πει ήδη δύο φορές στοιχηματίζω).
λοιπόν δεν υπάρχουν άλλα πολλά να πούμε
μακάρι να είχα ένα κατοικίδιο
Ή κάτι που θα μπορούσα να παίξω μαζί του
χαμογέλα! μη γίνεσαι τόσο απαισιόδοξος
τόσο άρρωστος από όλα
τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμα
ο Θεός να σε βοηθήσει μέχρι την Άνοιξη
ο Θεός σε προστατεύει από τον Φόβο
να σου μάθει να γελάς όχι να γκρινιάζεις
Χα! χα! ακούγεται τόσο περίεργο –
μόνος μόνος και πάλι μόνος
[απόδοση : Β.Γ.]
