[ΜΟΤΟ]
Ο θάνατος είναι ρεπόρτερ που συνοψίζει
τα συμβάντα.
Τί είναι η αγάπη; Μια διαδικασία.
Με την εξής σημασία:
Ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιόνται
για πάντα.
Υπάρχουν κι ανοιχτές παρενθέσεις.
Η πρώτη νύχτα της σελήνης. Η ποίηση.
Στην οποία δεν επαρκούν οι ευγενείς προθέσεις.
[ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΑΝΑΜΟΝΗΣ/1986]
[ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ]
Γδάρε την έπαρση ως το κόκκαλο
δίχως να ξεπέσεις στην ταπεινοσύνη.
Να ξεκινάς χαράματα απ’ της Περσίας την πολίχνη
και μέσ’ απ’ τον συνωστισμό, βαθιά μεσάνυχτα,
ν’ αποθέτεις τα δώρα στον χωρίς
αστέρι και βρέφος στάβλο της Βηθλεέμ.
Κι αν σε ρωτήσουν για τη δική σου θυσία:
δεύτε λάβετε
το λευκό χαρτί είναι το σώμα μου
και το μελάνι το αίμα μου.
Κι αν σου μέλλεται να καλύψεις την απόσταση από
τον άνθρωπο
ίσως κάποτε
με τις πέτρες που σε λιθοβόλησαν
να χτίσουν τη δική σου προτομή.
[ΠΡΩΣΟΠΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΟΡΑΤΩΝ/1995]
[ΑΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ]
Το πνεύμα μου εξαρτάται απ’ το Κάλλος
όσο κι ο υπνοβάτης απ’ τον ύπνο.
Κορμί της διάνοιας μου εμπρός
στους αγοραίους πάγκους
της καθημερινής συναλλαγής,
σπαθάτο κι υπεροπτικό,
όπως οι όρθιες Αρτέμιδες
με λυγισμένο γόνατο
στέκουν τ’ απόβραδα στις φωτεινές βιτρίνες.
Ένα σεντόνι εβένου
απλώνει απόψε η θάλασσα
και η σελήνη
ξεπροβάλλει στον βράχο του νησιού
σα ρώγα γυναίκας ημίγερτης
στο δεξί πλευρό.
Μάταια ψάχνω για ένα τέλος
στο βάθος της θέας των αοράτων,
φράσεις
στη γλώσσα του έρωτα την ασυλλάβιστη.
Με το μάτι μόνο βλέπεις
όμως το μάτι να δεις αδυνατείς.
[ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΔΙ ΣΟΥ ΠΟΥ ΕΞΕΧΕΙ ΑΠ’ Τ’ ΑΝΑΣΤΑΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ/1998]
artworks : Nina Bunjevac
