[όταν ο άνεμος σηκώνει ένα σύννεφο σκόνης]
1.
[οι συγγραφείς δεν μου είναι συμπαθείς]
οι συγγραφείς μου είναι αντιπαθείς
δεν είναι οι δικοί μου άνθρωποι
οι δικοί μου άνθρωποι βρίσκονται
εκεί έξω
στο δρόμο
κάνουν τα ψώνια τους
και γυρίζουν
με αργό περπάτημα
σπίτι με τα πόδια
από το
μανάβικο
η το σούπερ μάρκετ
με μια ή δυο πλαστικές
τσάντες με
λαβές που κρέμονται
στο κάθε τους χέρι
ενώ τα πόδια τους
κλωτσούν το νερό
της βροχής στις λακκούβες
λυπημένοι
που τα χρήματα τους
δεν έφτασαν να γεμίσει
και σήμερα
το τραπέζι τους
2.
[γράψτε τα όπως σας τα λέω]
είναι πολλές φορές
αυτά που λέω
και αυτά που γράφω
κατά τύχη να συμπίπτουν
υπάρχουν άνθρωποι
που λένε : με εκφράζει
αυτό που γράφεις
και υπάρχουν και αυτοί
που λένε : σταμάτα
μας κούρασες
γράφοντας τα ίδια
και τα ίδια
όλη την ώρα
και εγώ συνεχίζω ακάθεκτος
να γράφω
αυτά που σκέφτομαι
με τον τρόπο που εγώ
τα αισθάνομαι και τα νιώθω
3.
[η δύναμη κρύβεται στο μέγεθος]
δύο άνθρωποι
είναι δυο φίλοι ή δυο εχθροί
τρεις
ο υγιής ανταγωνισμός
δέκα ή
περισσότερο
είναι μια εγκληματική συμμορία
τριάντα πέντε
είναι εκτέλεση ποινής
λιθοβολισμός ή άγριο λιντσάρισμα
μετά από αυτό το νούμερο
είναι ποδοσφαιρικός αγώνας
και λίγο ακόμα πιο μεγάλο
ο αριθμός των ανθρώπων
που χάσαμε
χωρίς να προλάβουμε
να τους δείξουμε
πόσο πολύ τους αγαπήσαμε
4.
[τι σημαίνει να είσαι παρανοϊκός]
έγραψα ένα
πεζό μικρό ποίημα
όπου υποτίθεται
πως πίσω απ το ψυγείο
ξεπήδησε ένα πράσινο όν
ένας εξωγήινος
πετάγεται μπροστά μου
περιγράφοντας
πως θα ήταν ο κόσμος
χωρίς ανθρώπους
κατοικημένος μόνο
από άλλους εξωγήινους
μετά αποφάσισα
να μην κάνω σχέδια
και να ζω μόνο το σήμερα
στο τέλος όλοι είπαν
πως δεν θα ήμουν τόσο κακός
σαν ποιητής
αν δεν ήμουν για δέσιμο
