ΔΥΣΠΡΟΣΙΤΟΣ ΜΕΣΗΜΕΡΙΑΤΙΚΟΣ ΠΟΘΟΣ
είναι δίπλα μου ξαπλωμένη
και διαβάζει
έξω απ’ το λυόμενο
στην ταράτσα του νησιώτικου σπιτιού
η μπουγάδα χτυπιέται στον άνεμο
κι αναχωρεί το σχήμα της
απέναντι τα βουνά λεία
και ίσια η θάλασσα είναι
ενώ πέρα στο βάθος ζεστά
τα σύννεφα παραθερίζουν τους πόθους τους
εμφανίζομαι συννεφής, ξάφνου εξόριστος
κι από κει την βλέπω την ορέγομαι και γράφω
ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΓΛΕΝΤΑΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ
σατέν η πόλη
σκιέρ η γαλήνη
στην παραλιακή
ο δρόμος σου Νύχτα
σ’ εξαργυρώνει
στην άλλη στροφή
σε κερδίζει αυτός
που τα βράδια μονάχος
γλεντάει στο φως
ας ρίξω Τετάρτη
να κλείσω τα μάτια
να βάλω το ράδιο
κι αν φλογιστούμε
κερνάς βενζίνη
για να ’ρθω κι αύριο
[από τη συγκεντρωτική ποιητική συλλογή 164 (ποιήματα 1983-2013), εκδ. Νεφέλη 2019]
