[πρώτα συμπτώματα απ την εμφάνιση της άννοιας]
υπάρχει μια απόσταση μεταξύ εμένα και του ηχείου
η μουσική τα χειροκροτήματα τα ροχαλητά η βουή
του κόσμου ένα ωστικό κύμα που σκάει στο στήθος
μάλλον δεν είμαι ο μοναδικός που δεν νιώθει καλά
σε ένα τέλειο κόσμο – ο άνθρωπος είναι δυστυχισμένος
όταν τίποτα που έχει να πει δεν μπορεί να ακουστεί
ήχοι από το σκάψιμο με το κομπρεσέρ του χρόνου
η ρητορική της φθοράς ο ήχος που παράγουν
οι γλάροι όταν φεύγουν τρομαγμένοι σε κοπάδια
ζω στην λιμνάζουσα εποχή των μεσήλικων σημείων
όπως ο καθρέφτης όταν αυτό που βλέπεις πάνω σου
προκαλεί αναστάτωση κυρίως στους πιο ευάλωτους
μικρά εδάφια μιας θλιβερής παράλογης αποκάλυψης
γιατί τι σε ωφελεί το παρόν όταν αυτό που έρχεται
υποφέρεται μόνο με τις αναμνήσεις απ το παρελθόν;
ό,τι βγαίνει από μέσα μου επιστρέφει ξανά στη σιωπή
εύχομαι καλύτερα ό,τι είναι να μου συμβεί να συμβεί
τώρα – όσο ακόμα έχω συναίσθηση της κατάστασής μου
