[ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ] του Θανάση Ντόκου
Τί είναι η αγάπη; Μια διαδικασία. Με την εξής σημασία: Ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιόνται για πάντα.
Τί είναι η αγάπη; Μια διαδικασία. Με την εξής σημασία: Ένας άντρας και μια γυναίκα που συναντιόνται για πάντα.
Τι έχει να χάσει εξάλλου ο νεότερος και ήδη δοξασμένος Σικελός αν ρίξει μια επιπόλαιη ματιά στ’ άχαρα πρόσωπα ενός επαρχιώτη συγγραφέα και τα συστήσει από οίκτο σε δυο φίλους
τα δέντρα μνημεία στις παρυφές του εφήμερου κυκλώνες ήχων, σύμπαντα
που χωρούν στ’ αυτιά και στα μάτια
έξω απ’ το λυόμενο στην ταράτσα του νησιώτικου σπιτιού η μπουγάδα χτυπιέται στον άνεμο κι αναχωρεί το σχήμα της
Ας λένε με τις μάνες τους πως δένονται τ’ αγόρια οι άντρες χαμογελάμε –κρυφά μην πληγωθούν
Με σημαδεύει ένας αιμόφυρτος αιώνας. Πλαγιάζω με τους χτεσινούς μου εφιάλτες έτοιμος για τη φονική γιορτή.
Λανθάνοντας παρόντες από καταβολής δρόσου
Αλέθουμε στη μνήμη το άρωμα της γονιμότητας
στους καπνούς μέσα πνίγεται, σπαρταράει η δόλια η ζωή – η ζωή μου κι εκείνη των άλλωνε στάχτη
σαν στουπί χωνεμένο
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!