ΔΙάΘεσηΝύΧΤας*

υψηλά επίπεδα αδρεναλίνης – ω κόσμε μη φεύγεις πετάω με δαιμονισμένη ταχύτητα να σε φτάσω

ζω τον μήνα που αγαπώ περισσότερο.
γιατί ξέρω τα μυστικά του γιατί μου δίνει περισσότερη ζωή

το σούρουπο μοσχοβολά όπως τα υγρά και αρωματικά φυτά

δεν θα περιμένω να δω την κατάληξη του μέλλοντος – θα γυρίζω πίσω – εκεί – την στιγμή της γέννησής μου

με τυλίγει η γλυκιά απόλαυση του λικνίσματος η ιδέα πως κλείνω τον κόσμο στην καρδιά μου πως για χάρη σου τετραγωνίζω τους κύκλους

τρελαίνομαι στην προσπάθειά μου
να γίνω καλύτερος άνθρωπος
δεν ξέρω πολλούς που να το έχουν δοκιμάσει

κοιμόσουν και ονειρευόσουν τις επιθυμίες μιας ζωής τώρα μπορεί να σπάσεις σε κομμάτια – αλλά μόνο για χάρη της

η νοσταλγία δεν αφορά κανέναν ειδικά
απλώς έτσι είναι η ζωή διαιρεμένη σε μικρά διαστήματα σε ένα πριν και σε ένα μετά

είμαι χαρούμενος που είμαι ακόμα ζωντανός και που ακόμα έχω χρόνο να παρακολουθήσω την μαγεία της Αρκτικής νύχτας ή να θαυμάσω τον τρόπο που ξεφεύγει το χταπόδι

ποίηση είναι αυτό που βρίσκεις κατά τύχη
στο χώμα στη γωνία του δρόμου