η ποίηση είναι ήδη παράξενη και αποξενωμένη ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό. όταν μιλάμε για μετάφραση της
Για να κινηθείς στον εσωτερικό κόσμο και να μπορέσεις να τον περιγράψεις, χρειάζεται να επινοήσεις μια γλώσσα ή να την ανακαλύψεις μέσα από την ακρόαση των σκέψεών σου
να είσαι ζωντανός τώρα σημαίνει να μπορείς να κλαις να μπορείς να γελάς
να μπορείς να θυμώνεις σημαίνει ελευθερία.
Αιχμαλωτίζω τις ακτίνες– για τον ήλιο μιλάμε τώρα – λείψανο από παράνομο φως. Από εκεί πυροβολώ τις σκιές το μεσημέρι, τα φέουδα της πίσσας στα παραμύθια
ο χρόνος περνάει και παίρνει πράγματα και σκέψεις και αφήνει κατάλοιπα άλλων πραγμάτων
Δαψίλευσα όνειρα στης μοίρας τα γραμμένα να είναι η ζωή διαφέντεμα της τύχης, οι μέρες μας γλυκό, χρυσό απάγαυσμα
και κανάκεμα μια εσώψυχης προσμονής
σαν αστέρια είμαστε συγγενείς δυο διπλά σώματα που λάμπουμε εξαφανίζοντας το ένα τη σκιά του άλλου
χρησιμοποίησε την τρέλα σου: τα φαντάσματα
που γεμίζουν τον δρόμο σου
χρησιμοποίησέ τα σαν πούπουλα για να φτιάξεις στρώματα
Αγαπώ τον Μπαλζάκ γιατί είναι οραματιστής. Αγαπώ τον Κάφκα γιατί είναι ρεαλιστής. Αγαπώ τον Μοπασσάν γιατί είναι επιφανειακός.
η νευρωνική ευχέρεια επεξεργασίας ενός
καλλιτεχνικού ή φυσικού ερεθίσματος, επιβραβεύεται υποσυνείδητα από τον εγκέφαλο, δημιουργώντας εν αγνοία του ενσυνείδητου Εγώ μια θετική προκατάληψη προς το ερέθισμα
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!
