Short Stories

το ποίημα, χτισμένο στο ερείπιο της λήθης, υποψιάζεται την ταυτότητα της ανούσιας σημασίας στη λέξη του όντος

το εγώ έχει τέσσερα κέντρα – το καθένα έχει τη δική του έκφραση: η γλώσσα της νόησης συγκεκριμενοποιείται από ιδέες

μαθαίνω πια με τον πιο σκληρό τρόπο ότι η χαρά είναι η εκδίκηση εναντίον εκείνων που θέλουν να σε αρνηθούν

για κάθε έργο ασήμαντο ή σπουδαίο ο συγγραφέας του είναι ταυτόχρονα τα πάντα και το τίποτα