ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*

πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος
πόσο γρήγορα γερνά ο άνθρωπος
και εγώ όσο σε ονειρεύομαι γίνομαι νεότερος

αν σε αυτή τη ζωή δεν υπάρχει κανενός είδους αμαρτία τότε είναι σίγουρο πως στη ζωή δεν ανήκει σε κανέναν κανείς

τίποτα δεν αγγίζει την τελειότητα των ονείρων μου – φτάνει ο εαυτός μου στα άκρα αλλά ανακατασκευάζει το απόλυτο τοπίο της φυσικής σου ομορφιάς

έχεις αυτό που μου λείπει και αυτό ακριβώς μου λείπει – το τώρα που σημαίνει ποτέ – σωστά;

τα ψάρια γεννιούνται μουγκά με δέρμα
γυαλιστερό και ό,τι κι αν τα αγγίξει γλυστρούν στη σιωπή και ξεφεύγουν στο άγνωστο

δεν έχει έρθει ώρα να ανάψουν τα φώτα
μόνη παρηγοριά το χτύπημα του ρολογιού
που ανατρέπει την ψυχρή διαταραχή του κρεβατιού

μην ξεχνάς πως είμαστε όλοι ευλογημένοι από τον ίδιο ψεύτικο θεό αυτόν που αγκαλιάζουν τα παιδιά όταν φοβούνται

τι είναι η αγάπη που σε κάνει να παίρνεις
στα σοβαρά τον εαυτό σου όταν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που θέλεις

μακάρι να σε είχα συναντήσει πολλά χρόνια πριν ή πολλά χρόνια μετά αφού θα ένας κομήτης θα είχε πέσει στη γη και θα είχαν καεί τα πάντα

την αυγή ο ήλιος λέει ένα σωρό όμορφα πράγματα και ιστορίες που αξίζει να τις σημειώσει κανείς