
[αριθμός 6] του Νίκου Σφαμένου
άλλη μια υπέροχη νεκρή νύχτα: τι υπέροχο να τραγουδάς μόνος στους έρημους νυχτερινούς δρόμους
άλλη μια υπέροχη νεκρή νύχτα: τι υπέροχο να τραγουδάς μόνος στους έρημους νυχτερινούς δρόμους
σε πρώτη φάση τρώνε λαχανάκια
Βρυξελλών και σε δεύτερη μας τρώνε λάχανο.
αυτή η απαίσια σιωπή που σε αγκαλιάζει και σε πνίγει είναι λόγος αρκετά σοβαρός για να κάνει έναν άντρα να πάει στα «καλά» του
μ’ αναστατώνεις με το ίδιο σου το ψέμα Κι εσύ γελάς όταν μου ψιθυρίζεις το ίδιο το ψέμα
όταν διαβάζω σπουδαία λογοτεχνία γίνομαι χίλιοι διαφορετικοί άνθρωποι χωρίς να πάψω να είμαι ο εαυτός μου
τι άλλο, άλλωστε, είμαστε αν όχι τα αθύρματα του χρόνου, που όσο κι αν μοχθούμε, όσο κι αν επιζητούμε μιαν άλλη σχέση μαζί του, καταλήγουμε ηττημένοι
΄Αχ, ολιγόζωη χαρά, σε πάγωσε στα στήθια,
ο άνεμος που δε φυσά, μα ρίχνει κάτω σπίτια…
η καμηλοπάρδαλη είναι όμορφη μοιάζει με μια σκάλα
ανάμεσα στο έδαφος και τον ουρανό το γρασίδι και τον ήλιο!
Οι φανατικοί είναι άτομα προβληματικά, τόσο πολύ, που φτάνουν στο
σημείο να έχουν ανάγκη ένα ζωτικό μίσος για να υπάρχουν
Οι άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών, συνήθως, δεν είναι πνευματικοί άνθρωποι. Οι πνευματικοί άνθρωποι, συνήθως, δεν είναι άνθρωποι των γραμμάτων
και των τεχνών.
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!