
[5 ποιήματα + 2 ανέκδοτα] του Παναγιώτη Τζαννετάτου
Στην επιφάνεια του τόπου καθρεφτίζεται του ανθρώπου η ψυχή. Πάνω στην πέτρα
Στην επιφάνεια του τόπου καθρεφτίζεται του ανθρώπου η ψυχή. Πάνω στην πέτρα
Στην καρδιά η βαθιά ρωγμή, παιδεμός, απόγνωση, απελπισία.
Ο πόλεμος των φύλων, ο θρησκευτικός πόλεμος,ο πόλεμος των πλουσίων να κρατήσουν τους φτωχούς, φτωχούς.
και το ζώο το πρώτο όμοιο με λιοντάρι και το δεύτερο ζώο όμοιο με μοσχάρι και το τρίτο το ζώο όμοιο με άνθρωπο και το τέταρτο ζώο όμοιο με αετό που πετάει.
Ψάχνω πατρίδα – Ψάχνω γη και να’ ναι σαν εμένα ξερή – Ψάχνω το δίκιο μου
Ο ορίζοντας εποπτεύει το κοσμικό σύμπαν. Στα όνειρα ενώνουμε το μέλλον με το παρελθόν και, όταν ξυπνάμε, γνωρίζουμε τα πάντα
Η θλίψη είναι ένα αδιάκριτο νυστέρι έτοιμο να χυθεί στο στήθος με το πρώτο στραβοπάτημα άσπλαχνα τα σπλάχνα να ξεχώσει
Πόσο σε πόθησα ένας θεός μόνο το ’ξερε.
το μαύρο είναι άσπρο – η αγάπη είναι μίσος – το σύμπαν γελά
Μέσα στη ζωή ποτέ μη ζητάς να βρεις ποιος είναι ο δικαστής να περπατάς και πάντα να κοιτάς πού θα πας να κρυφτείς
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!