
[Έχω δει χέρια νέγρικα] του Ρίτσαρντ Ράιτ
Νέγρος εγώ, έχω δει χέρια νέγρικα υψωμένα σε γροθιές ξεσηκωμού,
πλάι πλάι με χέρια λευκά, εργατών λευκών.
Νέγρος εγώ, έχω δει χέρια νέγρικα υψωμένα σε γροθιές ξεσηκωμού,
πλάι πλάι με χέρια λευκά, εργατών λευκών.
Νωθρά δικαιώματα
κόκκινα ωράρια δροσερά
και λάγνα συνδικάτα
Ήτανε πρώτη του Μαγιού, φως όλα μέσα κι έξω (έξω τα χρυσολούλουδα και μέσα η καλοσύνη) που αράδιασε πα στο σοβά πισθάγκωνα δεμένους και θέρισε με μπαταριές, οχτρός ελληνομάχος
ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
μα της καρδιάς την πυρκαγιά
πού θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει
Πιάνω την άνοιξη με προσοχή και την ανοίγω: Με χτυπάει μια ζέστη αραχνοΰφαντη ένα μπλε που μυρίζει ανάσα πεταλούδας
Περίμενε δω με το βλέμμα στις σταγόνες (δυο ανθισμένες γαλάζιες σταγόνες τα μάτια σου). Περίμενε. Θα ξημερώσει.
θέλω να σου δείξω κάτι που ανακάλυψα στις Πράξεις Αποστόλων, κεφάλαιο πρώτο, στίχος εικοστός τέταρτος: αυτό το εξαιρετικό επίθετο, καρδιογνώστης
Είσαι μεγαλύτερος από τον εαυτό σου και ακόμα δεν ξέρεις τι είναι η απουσία, τι είναι χρυσός, τι είναι ποίηση.
Τί θ’ απογίνουν άνθρωποι δίχως να σκέφτονται Την αληθοτιμή της χλεύης, Επαίτες για καρφιά να συγκρατούν την ειρωνεία Και μερικοί για κόκκαλα της γνώσης
ξέρω ότι διαβάζεις αυτό το ποίημα με φως φθορισμού με την πλήξη και την κούραση των νέων που έχουν μεγαλώσει, μετρώντας τον χρόνο από πολύ νωρίς
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!