
[ΡΙΤΑ] του Μαχμούντ Νταρουίς
ανάμεσα μας πια εκατομμύρια σπουργίτια και μια εικόνα και πολλές ημερομηνίες
ανάμεσα μας πια εκατομμύρια σπουργίτια και μια εικόνα και πολλές ημερομηνίες
είναι η σιωπή των φίλων που σκοτώνει περισσότερο, παρά οι κραυγές των αλλόπιστων που μας οδηγούν στο ικρίωμα
η ιστορία κοινή παρακαταθήκη συνείδηση του αθώου ανθρώπου εκεί που τελειώνει η αλήθεια αρχίζουν τα μεγάλα λόγια
το εγώ έχει τέσσερα κέντρα – το καθένα έχει τη δική του έκφραση: η γλώσσα της νόησης συγκεκριμενοποιείται από ιδέες
H ποίηση δεν είναι έδεσμα για χόρταση. Είναι πάντως ορκισμένη εχθρά της μουσικής
στην κατάθλιψη, ο χρόνος μειώνεται σε μια ομοιόμορφη, μονότονη διάρκεια
«ξα» η πρώτη συλλαβή δεν έχει κανένα νόημα – «ξαστεριά» συμπληρώνω αισιόδοξα
μαθαίνω πια με τον πιο σκληρό τρόπο ότι η χαρά είναι η εκδίκηση εναντίον εκείνων που θέλουν να σε αρνηθούν
ένα ποίημα είναι κρυπτογράφηση και η μετάφραση πάντοτε αποκρυπτογραφεί.
Ακούω την παρτίδα να βγαίνει απ’ το δάσος
πάνω σε παγωμένα έλκηθρα πηγαίνοντας για το ξεφόρτωμα
Subscribe to my weekly newsletter. I don’t send any spam email ever!