ΔΙάΘεσηΗΜέΡας*

ένας άντρας και μια ξανθιά γυναίκα και ένα όπλο και μια βαλίτσα γεμάτη χρήματα

ποτέ δε μου είπαν τι συμβαίνει όταν έρχεται να σε βρει το χειρότερο που μπορεί να πλάσει η φαντασία σου

συνεχίζω ακάθεκτος να γράφω αυτά που σκέφτομαι με τον τρόπο που εγώ τα αισθάνομαι και τα νιώθω

η φλούδα του υποχωρεί στην πίεση του αντίχειρά μου ευλύγιστο ξινό και γλυκό ταυτόχρονα μια μινιατούρα χαμογελαστού ήλιου

παρακαλάς αυτή η επικίνδυνη εμπειρία να σου ξανασυμβεί πάλι γιατί πριν το καταλάβεις σου προκαλεί τέτοια ευδαιμονία που όταν σου την στερούν νιώθεις σαν κάτι να σου λείπει απ την ζωή σου

το παρελθόν είναι χρήσιμο για τους ερωτευμένους ή για τη νύχτα όπου ξεφτίζει ο κόσμος με τα φώτα σβηστά

πάλεψα τον δικό μου πόνο – το εύρος της ευθύνης και των τύψεων όλα τόσο βαριά – τι ασήκωτα που ήταν

νιώθω σαν τις μέδουσες που ξεβράζονται στην παραλία – τα μικρά παιδιά τις κομματιάζουν με ξύλα
χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι και αυτές ζωντανά πλάσματα