Στήλες

είχα φτιάξει στο μυαλό μου έναν κόσμο ευκολίας εξανεμίστηκαν οι δισταγμοί όταν την συνάντησα ένιωσα ότι τίποτα στη ζωή δεν ήταν φυσιολογικό

έχω ένα κόκκινο σημάδι στο μάγουλο μου
και το πεινασμένο τέρας βρυχάται μέσα μου ο γαλάζιος σου άξονας τέμνει την αγκαλιά μου

κοιτάζαμε ο ένας όσο πιο βαθιά μπορούσε τα μάτια του άλλου σαν να θέλαμε να χαθούμε εκεί μέσα και να μη μας βρουν ούτε ποτέ να μάθουν τι απογίναμε

οι ταξιάρχες άγγελοι και οι ένδοξες δυνάμεις των ουρανών αρνούνται να προσφέρουν τρυφερότητα σε εμάς τους περιστοιχισμένους καταχνιά ναυαγούς στους ωκεανούς

κάνω ξεναγήσεις σε μια πόλη που δεν τη γνωρίζω σε μια κόλαση που σιγοβράζει το αίμα της καρδιάς μου

ξέρω τον τρόπο πώς να κλείνομαι στον εαυτό μου να γίνομαι ένα μεγάλο τόπι που κυλάει